Αν και μια πρακτική γιόγκα απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, σωματότυπου και φυσικής κατάστασης, ενισχύοντας μεταξύ άλλων και την ισορροπία, ένα συγκεκριμένο είδος δεν ενδείκνυται για τους ηλικιωμένους σύμφωνα με νεότερη μελέτη.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ έμειναν έκπληκτοι, όταν διαπίστωσαν ότι η Iyengar (Αϊγένγκαρ) γιόγκα αύξησε τις πτώσεις των ηλικιωμένων κατά ένα τρίτο. Οι πτώσεις αποτελούν σοβαρό πρόβλημα για τους ηλικιωμένους, καθώς περίπου το ένα τρίτο των ατόμων άνω των 65 ετών υφίστανται μία ή περισσότερες πτώσεις κάθε χρόνο.
«Υπάρχουν πολλές ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι η άσκηση μπορεί να αποτρέψει τις πτώσεις σε ηλικιωμένους, αλλά δεν υπάρχουν μελέτες που να εξετάζουν συγκεκριμένα τη γιόγκα ως στρατηγική πρόληψης πτώσεων», δήλωσε η κύρια συγγραφέας, καθηγήτρια Anne Tiedemann, επικεφαλής του προγράμματος «Υγιής Γήρανση» στο Ινστιτούτο Μυοσκελετικής Υγείας, το οποίο αποτελεί κοινή πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και της Τοπικής Υγειονομικής Περιφέρειας του Σίδνεϊ.
«Θέλαμε να καλύψουμε αυτό το κενό στις γνώσεις και να διεξάγουμε μια μελέτη για να εξετάσουμε την ιδέα μας ότι η γιόγκα μπορεί να βελτιώσει την ισορροπία και, ως εκ τούτου, να προστατέψει από τις πτώσεις – αλλά, εκπληκτικά, η μελέτη μας έδειξε το αντίθετο», πρόσθεσε η καθηγήτρια.
Τι περιλάμβανε η παρέμβαση
Για τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Healthy Longevity, η ερευνητική ομάδα επέλεξε 700 άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω που δεν έκαναν γιόγκα. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν ισομερώς σε δύο ομάδες: η μία ομάδα συμμετείχε σε ένα διαδικτυακό πρόγραμμα ασκήσεων βασισμένο στη γιόγκα Iyengar υπό την καθοδήγηση εκπαιδευτή, ενώ η άλλη σε ένα πρόγραμμα αυτοκαθοδηγούμενης γιόγκα χαλάρωσης σε καθιστή θέση.
Το ερευνητικό πρόγραμμα διήρκεσε 12 μήνες, κατά τη διάρκεια του οποίου οι συμμετέχοντες σε κάθε ομάδα κλήθηκαν να αναφέρουν πόσες πτώσεις είχαν κάθε μήνα.
Στο τέλος της δοκιμής, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι:
- Σημειώθηκαν 33% περισσότερες πτώσεις στην ομάδα που έκανε γιόγκα, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου που έκανε τις χαλαρωτικές ασκήσεις.
- Δεν υπήρξε αύξηση στον αριθμό των πτώσεων που οδήγησαν σε τραυματισμούς στην ομάδα της γιόγκα.
- Η παρέμβαση ενδέχεται να αύξησε τον κίνδυνο πτώσης σε όσους είχαν υποστεί μια πτώση στο παρελθόν, σε όσους ήταν πολύ δραστήριοι και σε εκείνους που αξιολογούσαν την ισορροπία τους ως ως καλή ή άριστη.
Γιατί η γιόγκα Iyengar αύξησε την συχνότητα των πτώσεων;
Η γιόγκα τύπου Iyengar δεν επιλέχθηκε τυχαία, καθώς θεωρείται μια ευκολότερη επιλογή για τους ηλικιωμένους, με έμφαση στη διατήρηση των στάσεων (ασάνας) για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και τη χρήση βοηθημάτων όπως τουβλάκια και καρέκλες, τα οποία παρέχουν σταθερότητα και έλεγχο σε σύγκριση με τις γρήγορες κινήσεις που είναι χαρακτηριστικές άλλων τύπων γιόγκα, όπως η Vinyasa. Επομένως, τι πήγε λάθος;
«Υποψιαζόμαστε ότι ένας από τους λόγους για την υψηλότερη συχνότητα πτώσεων μπορεί να είναι ότι τα άτομα που συμμετείχαν στην ομάδα γιόγκα Iyengar απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και έτσι ώθησαν τον εαυτό τους να κάνουν δραστηριότητες εκτός των ορίων που κανονικά δεν θα έκαναν. Είναι επίσης πιθανό η πρακτική της γιόγκα Iyengar να είναι λιγότερο χρήσιμη για τη βελτίωση της ισορροπίας και να μην είναι αρκετά συγκεκριμένη για τη βελτίωση της ικανότητας να εκτελεί κανείς καθημερινές δραστηριότητες και, ως εκ τούτου, να αποτρέπει τις πτώσεις» εξηγεί η Δρ. Tiedemann.
«Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν την πολυπλοκότητα της πρόληψης των πτώσεων σε ηλικιωμένους, οι οποίες οφείλονται σε ένα συνδυασμό της φυσιολογίας του ατόμου, της δραστηριότητας που ασκεί και του περιβάλλοντός του» κατέληξε.
Η πανδημία επηρέασε τη μελέτη
Οι ερευνητές έχουν επίσης υποδείξει ότι το γεγονός ότι τα μαθήματα γιόγκα παραδόθηκαν διαδικτυακά και όχι δια ζώσης ενδεχομένως να επηρέασε την υλοποίηση του προγράμματος και τα αποτελέσματά του. Υπήρχε, όμως, σοβαρός λόγος πίσω από αυτή την απόφαση: «Η πρόθεσή μας ήταν να διεξαχθούν τα μαθήματα δια ζώσης, αλλά, επειδή η μελέτη πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε τα μαθήματα διαδικτυακά. Ως αποτέλεσμα, οι εκπαιδευτές συχνά έδιναν προτεραιότητα στην ασφάλεια έναντι της εισαγωγής πιο απαιτητικών ασκήσεων, κάτι που θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στις πτώσεις».
»Ορισμένοι συμμετέχοντες δήλωσαν επίσης ότι τους ήταν πιο δύσκολο να πιέσουν τον εαυτό τους χωρίς το ίδιο επίπεδο επίβλεψης που είχαν τα μαθήματα με φυσική παρουσία, με αποτέλεσμα η πρόοδος να είναι πιο αργή και ορισμένες στάσεις ισορροπίας να μην επιτυγχάνονται πλήρως» συμπλήρωσε η Δρ. Tiedemann.
Κέρδισαν τελικά κάτι οι συμμετέχοντες;
Παρά την αύξηση της συχνότητας των πτώσεων στην ομάδα Iyengar, το πρόγραμμα γιόγκα έτυχε θετικής υποδοχής και είχε θετικές επιπτώσεις σε άλλους τομείς της υγείας και της ευεξίας των συμμετεχόντων. Τα άτομα της ομάδας γιόγκα είχαν περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν προσωπικούς στόχους σχετικά με την άσκηση και τη δύναμη, όπως η βελτίωση της ικανότητάς τους να σηκώνονται από το πάτωμα ή να χρησιμοποιούν τις σκάλες με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
«Αν και η γιόγκα Iyengar μπορεί να μην είναι μια καλή μορφή άσκησης για την πρόληψη των πτώσεων, ειδικά αν διδάσκεται διαδικτυακά, μπορεί να έχει άλλα θετικά οφέλη για την υγεία. Οι ηλικιωμένοι που θέλουν να δοκιμάσουν τη γιόγκα, πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους για να λάβουν συμβουλές σχετικά με τον τρόπο να παραμείνουν ασφαλείς κατά την άσκηση» συνοψίζει η Δρ. Oliviera
Συμπέρασμα
Η γιόγκα Iyengar μπορεί να ενισχύσει τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση των ηλικιωμένων, αλλά δεν φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο πτώσεων, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για προσεκτική καθοδήγηση και εξατομικευμένη άσκηση.
Η μελέτη με μια ματιά
- Συμμετείχαν 700 άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω.
- Αυξήθηκαν οι πτώσεις στους ηλικιωμένους που έκαναν γιόγκα κατά περίπου 33%.
- Δεν αυξήθηκαν οι πτώσεις που οδήγησαν σε τραυματισμούς.
- Η πρακτική μπορεί να ενισχύσει δύναμη, αυτοπεποίθηση και ικανότητα στις καθημερινές δραστηριότητες.
Διαβάστε επίσης
Το μυστικό για να στεκόμαστε στα πόδια μας μέχρι τα βαθιά γεράματα
Η διαταραχή στο βάδισμα που αφορά 1 στους 2 ασθενείς με Πάρκινσον – Ποιοι θα την εμφανίσουν
Πώς αλλάζει το βάδισμα καθώς μεγαλώνουμε – 1 στους 3 ανθρώπους άνω των 60 δυσκολεύεται να περπατήσει
