Ένα ακόμα σημείο υπεροχής των πολιτικών φέρνουν στο φως ερευνητές από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και της Μελβούρνης, ένα χαρακτηριστικό τους που δεν ανακοινώνεται υπό το καθεστώς διαύγειας όπως στην περίπτωση του «πόθεν έσχες» και που, σίγουρα, θα ήθελαν να γνωρίζουν όσοι απαιτούν την πλήρη διαφάνεια για τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής, εγχώριας και μη.
Οι ερευνητές βασίστηκαν στο πλήθος μελετών που έχουν αναδείξει ότι οι οικονομικά ισχυρότεροι χαίρουν καλύτερης υγείας και συνολικής ευημερίας και, κάπως έτσι, καταφέρνουν να ζουν και περισσότερο. Όπως προκύπτει άλλωστε και από σχετική έρευνα, το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων των ΗΠΑ θα ζήσει κατά μέσο 15 χρόνια περισσότερο από τον ακραία φτωχό πληθυσμό. Πόσο περισσότερο ωστόσο θα ζήσουν συγκεκριμένα οι πολιτικοί;
Για να απαντήσουν στο ερώτημα, ανασκόπησαν δεδομένα από 11 χώρες με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα (Αυστραλία, Αυστρία, Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ) για περισσότερους από 57.000 πολιτικούς και ιστορικά στοιχεία που, σε κάποιες περιπτώσεις, έφταναν έως και δύο αιώνες πίσω. Για να αναδειχθούν οι ανισότητες, η επιστημονική ομάδα αντιστοίχισε κάθε πολιτικό με τα στοιχεία θνητότητας του γενικού πληθυσμού σύμφωνα με τη χώρα, την ηλικία και το φύλο. Η ηλικία των 45 ετών -διάμεση ηλικία πρώτης εκλογής- έγινε το σημείο προσδιορισμού για την εκτίμηση του προσδόκιμου ζωής.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι για το διάστημα ανάμεσα στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου, η θνησιμότητα ήταν παρόμοι για πολιτικούς και πολίτες. Από το δεύτερο μισό του 20ου αι. ωστόσο, η διάρκεια ζωής των πολιτικών σημείωσε ραγδαία αύξηση και σε όλες τις χώρες της μελέτης ήταν μεγαλύτερη από του γενικού πληθυσμού.
Το γράφημα παρουσιάζει τα υπολειπόμενα έτη ζωής πολιτικών και γενικού πληθυσμού μετά τα 45 έτη. Πηγή: The Conversation
Όπως φαίνεται και στο γράφημα παραπάνω, το προσδόκιμο ζωής μετά τα 45 για τους πολιτικούς των περισσότερων χωρών είναι περίπου 40 χρόνια και κατά μέσο όρο τρία έως επτά έτη παραπάνω από του πληθυσμού. Κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αι., τα υπολειπόμενα έτη ζωής αυξήθηκαν κατά 14,6 για τους πολιτικούς και 10,2 για του πολίτες.
Πώς εξηγείται
Η οικονομική επιφάνεια και το εισόδημα διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο, δεν αρκούν όμως για να εξηγήσουν τα αποτελέσματα αφού, σύμφωνα με τους ερευνητές, η ψαλίδα μεταξύ πλουσιότερου και φτωχότερου πληθυσμού άρχισε να ανοίγει τη δεκαετία του 1980, ενώ οι διαφορές στην υπολειπόμενη ζωή άρχισαν να οξύνονται από το 1940.
Θα πρέπει κανείς να ανατρέξει στις αλλαγές που ήρθαν με την πάροδο του χρόνου σε επίπεδο πρόληψης υγείας. Θα παρατηρήσει έτσι πως το κάπνισμα αρχές του 20 αιώνα ήταν επιτρεπτό παντού και οι επιπτώσεις του αγνοούνταν. Η προβολή του ήταν μεγάλη και, φυσικά, αποτελούσε συνήθεια όλων σχεδόν των πολιτικών.
Διαβάστε επίσης
Η εργασιακή ανασφάλεια ένοχη για καρδιαγγειακά επεισόδια
