Παρότι οι «μεγάλοι» έρωτες είναι ένα πεδίο που μετατίθεται για το Λύκειο, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο ακόμα και παιδιά του Δημοτικού να αναφέρονται στο «κορίτσι» τους ή στο «αγόρι» τους. Ορισμένα παιδιά μπορεί να μιλούν για ένα «φλερτ» ή ακόμη και να λένε ότι «τα έχουν» με ένα άλλο παιδί. Είναι αυτό φυσιολογικό; Και ποια είναι κάποια υγιή όρια που μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτά με τα παιδιά; Η Cher McGillivray, Επίκουρη Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Bond αναλύει με άρθρο της στο The Conversation όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς γι’ αυτές τις πρώιμες σχέσεις.
Ποιοι είναι οι λόγοι;
Όπως εξηγεί, αυτοί οι δεσμοί είναι απολύτως φυσιολογικοί, όσο τα παιδιά θέλουν να εξερευνήσουν τον κόσμο τους. «Σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξής, οι διαφορετικοί τύποι κοινωνικών αλληλεπιδράσεων βοηθούν τα παιδιά να επεξεργαστούν τα συναισθήματα και τους κοινωνικούς κανόνες με ασφαλή και ευφάνταστο τρόπο. Τα βοηθά επίσης να εξασκηθούν στον κοινωνικό δεσμό -πώς δημιουργούν δηλαδή στενούς δεσμούς με τους άλλους- και στην κατανόηση της διαπροσωπικής δυναμικής» εξηγεί.
Όπως είναι προφανές, τα παιδιά επηρεάζονται και από άλλα πράγματα, όπως από τις ταινίες, τα παραμύθια, τα βιβλία και την τηλεόραση ή από τα μεγαλύτερα παιδιά. Επίσης, το να έχουν ένα «αγόρι» ή ένα «κορίτσι» μπορεί να είναι ένας τρόπος για τα παιδιά να αισθάνονται κοινωνικά ικανά και αποδεκτά, αλλά και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των συνομηλίκων τους, σημειώνει η ειδικός.
Υγιή όρια
Ο ρόλος της συναίνεσης θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός ήδη από αυτό το στάδιο, επισημαίνει η Δρ. McGillivray: «Εάν εκφράζουν σωματική στοργή – όπως αγκαλιές ή κράτημα από το χέρι – είναι σημαντικό αυτό να είναι κατάλληλο και να συναινούν όλοι. Μόλις τα παιδιά μπουν στην εφηβεία, τα παιδικά συναισθήματα προσκόλλησης μπορούν να δώσουν τη θέση τους σε ρομαντικά συναισθήματα και πιο έντονες σχέσεις. Τότε είναι που μπορεί να αρχίσετε να βλέπετε τα παιδιά να έχουν “σωστές” σχέσεις» σημείωσε.
Αλλά και σε κάθε ηλικία, τα όρια μετράνε: «Σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης, συνεχίστε να μιλάτε για το πώς μοιάζει, αισθάνεται και ακούγεται η συναίνεση. Αυτό θα διαφέρει ανάλογα με την ηλικία τους, αλλά οι βασικές αρχές παραμένουν οι ίδιες. Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, τονίστε ότι κανείς δεν χρειάζεται ποτέ να βρεθεί σε μια κατάσταση που τον κάνει να νιώθει άβολα» συμβουλεύει.
Πώς να μιλήσετε στο παιδί
Ο σεβασμός προς το ίδιο το παιδί από μέρους σας είναι βασικός, για να νιώσει ασφάλεια: «Όταν μιλάτε στο παιδί σας, μην κοροϊδεύετε τα συναισθήματά του και μην είστε αρνητικοί. Αν εξερευνούν τα συναισθήματά τους, είναι σημαντικό να νιώθουν ότι δεν τα κριτικάρετε. Θα πρέπει να μπορούν να μιλούν ελεύθερα για περίπλοκα πράγματα χωρίς ντροπή, αμηχανία ή φόβο. Αν ένα παιδί αισθάνεται ότι δεν μπορεί να μιλήσει για αυτά τα συναισθήματα ή τα θέματα, μπορεί να αισθάνεται ότι είναι το πρόβλημα ή ότι είναι “λάθος”. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακή αυτοεκτίμηση» εξηγεί.
Γι’ αυτό, μπορείτε να δείξετε πραγματικό ενδιαφέρον: «Ρωτήσετε “τι σου αρέσει σε αυτόν τον φίλο;” για να προσπαθήσετε να αφαιρέσετε την ταμπέλα του αγοριού ή κοριτσιού. Θα βοηθούσε, επίσης, να μιλήσετε για τις δικές σας εμπειρίες, για παράδειγμα: “Είχα μερικούς καλούς φίλους στο δημοτικό σχολείο και κάναμε τα πάντα μαζί αντί να έχουμε “φίλο” ή “κοπέλα”».
Σε περίπτωση, τέλος, που παρατηρήσετε κάτι ύποπτο, καλό θα ήταν να παρέμβετε: «Αν ανησυχείτε ότι συμβαίνει κάτι ανάρμοστο, μπορείτε να μιλήσετε με τον γονέα του άλλου παιδιού ή με το σχολείο για να βοηθήσουν στην ενθάρρυνση νέων ορίων για όλα τα εμπλεκόμενα παιδιά» καταλήγει.
Διαβάστε επίσης:
Παιδιά με αυτισμό: Ποια συναισθήματα δυσκολεύονται να «διαβάσουν» περισσότερο
Ο πολύτιμος ρόλος του πατέρα στην ανατροφή του παιδιού
Γονείς: Πέντε τοξικές φράσεις που πληγώνουν το παιδί – Μοιάζουν αθώες, αλλά δεν είναι
