Ένα περιστατικό που προκαλεί ερωτήματα για τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και τη συμπεριφορά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού καταγγέλλει τουρίστας από την Γαλλία, ο οποίος βρέθηκε με τη σύζυγό του στο Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας, μετά από ατύχημα κατά τη διάρκεια πεζοπορίας.
Σύμφωνα με την ανάρτηση του Eric de Roodenbeke στο LinkedIn, ο οποίος σύμφωνα με τον προφίλ του είναι ειδικός σε θέματα διεθνούς υγείας, στις 23 Οκτωβρίου η σύζυγός του τραυματίστηκε σοβαρά ύστερα από πτώση. Το ζευγάρι μετέβη αρχικά στο Κέντρο Υγείας Λευκίμμης, όπου πραγματοποιήθηκε ακτινογραφία. Ωστόσο, όπως αναφέρει, η νοσηλεύτρια που ήταν σε υπηρεσία δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το λογισμικό για να διαβάσει την εξέταση. Παρ’ όλα αυτά, ενημέρωσε ότι «μάλλον έχει σπάσει ο ώμος» και τους παρέπεμψε στο Νοσοκομείο Κέρκυρας, δίνοντάς τους την ακτινογραφία σε CD και ένα συνοδευτικό σημείωμα.
Στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου Κέρκυρας, μετά από αρκετή αναμονή –παρότι, όπως σημειώνει, δεν υπήρχε μεγάλη κίνηση– ζητήθηκε να γίνει νέα ακτινογραφία, καθώς το σύστημα δεν μπορούσε να «διαβάσει» το CD της Λευκίμμης. Εκεί, σύμφωνα πάντα με την περιγραφή του, ο εφημερεύων ειδικευόμενος ιατρός τούς ενημέρωσε με αγενή τρόπο ότι το βραχιόνιο οστό ήταν μετατοπισμένο και επιχείρησε να το επαναφέρει, τραβώντας βίαια το χέρι της ασθενούς.
Όπως σημειώνει ο καταγγέλλων, η σύζυγός του ούρλιαζε από τον πόνο, χωρίς ωστόσο να υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση ή ενδιαφέρον. Μια νοσηλεύτρια χορήγησε παυσίπονο χωρίς να ενημερώσει ποιο φάρμακο χρησιμοποιήθηκε, ενώ άλλο μέλος του προσωπικού φέρεται να γελούσε πίσω από το γραφείο.
«Καταλαβαίνω αρκετά ελληνικά για να ακούσω τα ειρωνικά σχόλια επειδή είμαστε ξένοι», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο άνδρας εκφράζει την απογοήτευσή του για το επίπεδο εξυπηρέτησης και τη συμπεριφορά του προσωπικού, τονίζοντας ότι ένα τόσο τουριστικό νησί, όπως η Κέρκυρα, δεν θα έπρεπε να δίνει τέτοια εικόνα. «Είναι κρίμα για την Ελλάδα και για τις προσπάθειες που κάνει το Υπουργείο Υγείας, με τη στήριξη του ΠΟΥ, για τη βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας», σημειώνει.
Κλείνοντας, καλεί τη διοίκηση του Νοσοκομείου Κέρκυρας να διερευνήσει το περιστατικό και να λάβει μέτρα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για εκπαίδευση των ειδικευόμενων και ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων ενσυναίσθησης και επικοινωνίας. «Το Κέντρο Υγείας λειτούργησε σωστά, αλλά το πρόβλημα ξεκίνησε στο επίπεδο παραπομπής. Καμία συνέχεια στη φροντίδα, παρότι το νοσοκομείο απέχει μόλις 40 χιλιόμετρα», καταλήγει.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της ανάρτησης μεταφρασμένο:
«Θα μπορούσε να αποτελέσει τέλειο παράδειγμα σε εγχειρίδιο για να περιγράψει κανείς κακοδιαχείριση και αγένεια σε Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ).
Στις 23 Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια μιας πεζοπορίας, η σύζυγός μου γλίστρησε και τραυματίστηκε σοβαρά. Πήγαμε αμέσως στο κοντινό Κέντρο Υγείας Λευκίμμης, όπου έγινε ακτινογραφία, αλλά η νοσηλεύτρια που ήταν σε υπηρεσία δεν μπορούσε να χειριστεί το λογισμικό για να τη διαβάσει. Μας είπε ότι «μάλλον έχει σπάσει ο ώμος» και πως δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Μας συνέστησε να πάμε αμέσως στα Επείγοντα του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας. Μας έδωσε την ακτινογραφία σε CD και έγραψε ένα σημείωμα για το νοσοκομείο.
Στο νοσοκομείο, μετά από σημαντική αναμονή (αν και σχεδόν δεν υπήρχε άλλος ασθενής), μας δέχθηκαν στο τμήμα τραύματος των Επειγόντων, όπου ζητήθηκε να γίνει νέα ακτινογραφία, επειδή το σύστημά τους δεν μπορούσε να διαβάσει αυτήν της Λευκίμμης.
Ο εφημερεύων ειδικευόμενος του τραύματος, με πολύ αγενή τρόπο, είπε ότι το βραχιόνιο οστό είχε μετατοπιστεί και τράβηξε βίαια το χέρι της συζύγου μου… για να το «βάλει στη θέση του». Εφόσον ο πόνος δεν βελτιώθηκε, είπε απλώς ότι «μάλλον έχει σπάσει ο ώμος» και συνταγογράφησε έναν νάρθηκα για να ακινητοποιηθεί το χέρι.
Μια νοσηλεύτρια έκανε δύο ενέσεις με παυσίπονο, χωρίς να δώσει καμία πληροφορία για το φάρμακο, παρότι ρώτησα. Ένα άλλο άτομο, επίσης με λευκή στολή, καθόταν πίσω από ένα γραφείο και γελούσε, ενώ η γυναίκα μου ούρλιαζε από τον πόνο…
Καταλαβαίνω αρκετά ελληνικά ώστε να ακούσω τα αγενή σχόλιά τους για εμάς, θεωρώντας μας «ξένους». Χωρίς να επιβεβαιώσουν καμία διάγνωση, μας έδωσαν μια συνταγή και μας έστειλαν σε κοντινό ιδιωτικό κατάστημα να αγοράσουμε τον νάρθηκα, λέγοντάς μας να επιστρέψουμε στο νοσοκομείο αν μετά από μια εβδομάδα πονούσε ακόμα.
Ενσυναίσθηση = 0 καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του επεισοδίου φροντίδας.
Λίγες ημέρες αργότερα, επιστρέψαμε σπίτι και μπορέσαμε να επισκεφθούμε το ορθοπεδικό τμήμα του νοσοκομείου. Εκεί έγινε νέα ακτινογραφία και η διάγνωση ήταν προφανής για τον ειδικευόμενο που ήταν σε υπηρεσία: κάταγμα της κεφαλής του βραχιονίου! Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς κάποιος δεν το είδε, και μάλιστα θεώρησε ότι το οστό του ώμου ήταν «εκτοπισμένο»!
Παρότι η Κέρκυρα είναι τόσο τουριστικός προορισμός, οι υπηρεσίες υγείας δεν θα μπορούσαν να δώσουν χειρότερη εικόνα αγένειας και κακοδιαχείρισης. Είναι κρίμα για την Ελλάδα και για τις προσπάθειες που κάνει το Υπουργείο Υγείας, με τη στήριξη του ΠΟΥ, για τη βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας.
Ελπίζω αυτή η μαρτυρία να χρησιμεύσει για προβληματισμό και πραγματική δέσμευση για βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας σε αυτό το νοσοκομείο.
Το Κέντρο Υγείας ενήργησε σωστά, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, αλλά η κατάσταση εκτροχιάστηκε στο επίπεδο παραπομπής! Καμία συνέχεια στη φροντίδα, παρότι το Κέντρο Υγείας και το Νοσοκομείο απέχουν μόλις 40 χλμ.
Ο εφημερεύων ειδικευόμενος χρειάζεται επειγόντως εκπαίδευση πριν του ανατεθούν ευθύνες κλινικής πράξης. Πρέπει επίσης να εκπαιδευτεί στο να εκφράζει τουλάχιστον έναν ελάχιστο βαθμό συναισθηματικής νοημοσύνης».
Διαβάστε επίσης
