Μια νέα μελέτη υπό την ηγεσία του δρ. Graham Warren από το Markey Cancer Center του Πανεπιστημίου Κεντάκι, σε συνεργασία με διεθνείς ερευνητές, υποδηλώνει ότι το ιστορικό καπνίσματος ενός ασθενούς θα πρέπει να αποτελεί βασικό κριτήριο στον προσδιορισμό της σταδιοποίησης του καρκίνου του πνεύμονα. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Thoracic Oncology, ενδέχεται να έχουν ευρείες επιπτώσεις στη διάγνωση και τη θεραπεία σε παγκόσμιο επίπεδο.
Παραδοσιακά, η σταδιοποίηση του καρκίνου του πνεύμονα βασίζεται σε χαρακτηριστικά όγκου, όπως το μέγεθος, η θέση του και το κατά πόσο έχει εξαπλωθεί. Η σταδιοποίηση είναι κρίσιμη για την πρόβλεψη της πρόγνωσης και την καθοδήγηση των αποφάσεων θεραπείας. Κι ενώ το κάπνισμα έχει καθιερωθεί ως η κύρια αιτία καρκίνου του πνεύμονα, αποδεικνύεται επίσης ότι οι συνήθειες καπνίσματος ενός ασθενούς κατά τη διάγνωση επηρεάζουν σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσης.
«Η έρευνά μας δείχνει ότι το κάπνισμα έχει τόσο σημαντική επίδραση στην επιβίωση από τον καρκίνο του πνεύμονα, που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη σταδιοποίηση», δήλωσε ο δρ. Warren, καθηγητής και αντιπρόεδρος κλινικής έρευνας στο Τμήμα Ακτινοθεραπευτικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κεντάκι. «Αποδεικνύοντας τη σημασία του, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τις αποφάσεις διάγνωσης και θεραπείας».
Η μελέτη ανέλυσε τα δεδομένα σχεδόν 49.000 ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα σε 25 χώρες – τα ίδια σύνολα δεδομένων που χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό της τρέχουσας σταδιοποίησης του καρκίνου του πνεύμονα. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, το κάπνισμα μπορεί να αποτελεί ισχυρότερο προγνωστικό δείκτη για την έκβαση των ασθενών από τους παραδοσιακούς παράγοντες σταδιοποίησης. Οι ασθενείς που καπνίζουν επί του παρόντος ή έχουν ιστορικό καπνίσματος παρουσίασαν ποσοστά επιβίωσης παρόμοια με εκείνα των μη καπνιστών ασθενών στο αμέσως ανώτερο στάδιο καρκίνου.
Συγκεκριμένα, οι τρέχοντες καπνιστές είχαν 39% χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης, ενώ οι πρώην καπνιστές είχαν 32% χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν καπνίσει ποτέ. Επιπλέον, μια παράλληλη μελέτη του 2024 υπό την ηγεσία του Warren και των συναδέλφων του στο MD Anderson Cancer Center, έδειξε ότι οι ασθενείς που σταμάτησαν το κάπνισμα εντός 6 μηνών από τη διάγνωση καρκίνου έζησαν κατά μέσο όρο 4 χρόνια περισσότερο, ανεξάρτητα από τον τύπο καρκίνου που αντιμετώπιζαν. Χρησιμοποιώντας προηγμένες στατιστικές μεθόδους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, για τους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο, το ιστορικό καπνίσματος είχε μεγαλύτερη επίδραση στην πρόγνωση, ακόμη κι από την εξάπλωση του καρκίνου σε κοντινούς λεμφαδένες.
Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν την κρίσιμη ανάγκη ενσωμάτωσης προγραμμάτων διακοπής του καπνίσματος στη θεραπεία του καρκίνου. «Η διακοπή του καπνίσματος πρέπει να αποτελεί βασικό στοιχείο στη θεραπεία του καρκίνου», δήλωσε ο δρ. Warren. «Είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων των ασθενών, την παράταση της επιβίωσης και τη μείωση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης», συμπλήρωσε.
Πέρα από τον καρκίνο του πνεύμονα, οι επιπτώσεις της μελέτης θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη διαχείριση του καρκίνου σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ερευνητική ομάδα μελετά τώρα την ενσωμάτωση του ιστορικού καπνίσματος στη σταδιοποίηση του καρκίνου του πνεύμονα, μια πιθανή εξέλιξη που ενδέχεται να αναδιαμορφώσει τον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας του καρκίνου πνεύμονα σε όλο τον κόσμο.
Διαβάστε επίσης
Καρκίνος Πνεύμονα: Πότε συνιστάται η αξονική τομογραφία – Τι δείχνουν τα στοιχεία
Τα χρόνια αναπνευστικά νοσήματα που διπλασιάζουν τον κίνδυνο καρκίνου πνεύμονα
Καρκίνος του πνεύμονα: Ο Νο.1 ένοχος για την πρόκλησή του – Η πρόληψη που σώζει
