Τη σύνδεση εντέρου-εγκεφάλου αναδεικνύει μια ακόμα μελέτη, σύμφωνα με την οποία εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό μπορεί να αποκαλύπτουν τον κίνδυνο για νόσο Πάρκινσον. Τα ευρήματα ομάδας από την Κλινική Mayo της Αριζόνα που δημοσιεύονται στο Gut προστίθενται στην πλειάδα στοιχείων και υποθέσεων για τη συσχέτιση γαστρεντερικών συμπτωμάτων με νευρολογικές διαταραχές όπως εγκεφαλικά επεισόδια και ανευρύσματα.

Υπερδιπλάσιος κίνδυνος – Τα 3 συμπτώματα

Στο πλαίσιο της μελέτης, οι επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα από ένα παναμερικανικό δίκτυο ιατρικών αρχείων αναφορικά με 24.624 άτομα που είχαν διαγνωστεί με ιδιοπαθή νόσο Πάρκινσον, και τα συνέκριναν με στοιχεία ατόμων που είχαν διαγνωστεί με νόσο Αλτσχάιμερ, εγκεφαλοαγγειακή νόσο ή καμία από τα δύο. Τα άτομα με Πάρκινσον αντιστοιχήθηκαν με άτομα από τις ομάδες με βάση την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα και τη διάρκεια της διάγνωσης, ούτως ώστε να αντιπαραβληθεί ο επιπολασμός διαφόρων γαστρεντερικών προβλημάτων που καταγράφηκαν στα μητρώα υγείας για μια μέση περίοδο έξι ετών πριν από τη διάγνωση του Πάρκινσον.

Οι ερευνητές προσέγγισαν το θέμα με μια ακόμα μέθοδο, κατά την οποία διέκριναν σε ομάδες τους ενήλικες σύμφωνα με διάγνωση για κάποια από 18 βασικές γαστρεντερικές παθήσεις. Έπειτα, τους αντιστοίχησαν με άτομα που δεν είχαν τη συγκεκριμένη γαστρεντερική πάθηση και παρακολούθησαν τα ιατρικά τους αρχεία για μια πενταετία, ώστε να καταγράψουν την εμφάνιση της νόσου Πάρκινσον ή άλλων νευρολογικών διαταραχών.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Νόσος Πάρκινσον: Η διάγνωση και η θεραπεία περνούν από το έντερο

Νόσος Πάρκινσον: Οι δυο τύποι της νόσου και ο καθοριστικός ρόλος του εντέρου

Νόσος Πάρκινσον: Εξελίσσεται σιωπηρά πάνω από δέκα χρόνια – Παραμένουν αδιάγνωστοι οι ασθενείς

Ο Δρ Pankaj Pasricha από την Mayo Clinic Arizona, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι και οι δύο μέθοδοι εντόπισαν τέσσερα συνολικά πρώιμα σημάδια της νόσου Πάρκινσον από το γαστρεντερικό: τη γαστροπάρεση (καθυστερημένη κένωση του στομάχου), τη δυσφαγία (δυσκολία στη μάσηση και κατάποση) και τη δυσκοιλιότητα, τα οποία σχετίστηκαν με υπερδιπλάσιο κίνδυνο εκδήλωσης της νευρολογικής διαταραχής Πάρκινσον εντός πέντε ετών πριν από τη διάγνωση. Από την άλλη πλευρά, για το σύνδρομο, τα στοιχεία έδειξαν κατά 17% υψηλότερο κίνδυνο.

Μια επέμβαση που μειώνει τον κίνδυνο

Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση, σύμφωνα με τους ερευνητές, ήταν ότι η σκωληκοειδεκτομή, η επέμβαση για την αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης, φάνηκε να προσφέρει κάποια προστασία, δημιουργώντας ερωτηματικά σχετικά με την πιθανή εμπλοκή της στην εκδήλωση της νόσου Πάρκινσον. Εν αντιθέσει, ούτε η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου ούτε η βαγοτομή (μερική ή πλήρης αφαίρεση του πνευμονογαστρικού νεύρου που διενεργείται για θεραπεία του πεπτικού έλκους) εμφάνισαν αυξημένη συσχέτιση κινδύνου.

Ο Δρ Pasricha σημείωσε ότι άλλες γαστρεντερικές εκδηλώσεις, όπως η λειτουργική δυσπεψία, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου με διάρροια και η διάρροια συνδυαστικά με ακράτεια, παρατηρήθηκαν συχνότερα σε άτομα που τελικά εκδήλωσαν νόσο Πάρκινσον, επρόκειτο όμως για καταστάσεις εν πολλοίς διαδεδομένες και πριν την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ ή εγκεφαλοαγγειακών νοσημάτων.

Ο καθηγητής επεσήμανε ότι πρόκειται για μελέτη παρατήρησης που δεν αναδεικνύει αιτιώδεις σχέσεις. «Τα ευρήματα αυτά δικαιολογούν την επαγρύπνηση για [γαστρεντερικά] σύνδρομα σε ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο για νόσο Πάρκινσον και υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω διερεύνησης του γατσρεντερικού ιστορικού στη νόσο του Αλτσχάιμερ και την εγκεφαλοαγγειακή νόσο» κατέληξε.

Διαβάστε επίσης:

Νόσος Πάρκινσον: Το σημείο του σώματος που κρύβει το κλειδί του μυστηρίου για την ασθένεια

Νόσος Πάρκινσον: Η πρωτεΐνη που εντοπίζει τη νόσο 20 χρόνια πριν την διάγνωση

Αυτή η βιταμίνη παίζει διπλό «παιχνίδι» στη νόσο Πάρκινσον