Έρευνες επιβεβαιώνουν πλέον ότι φάρμακα με νέους ή άλλους θεραπευτικούς στόχους θα μπορούσα να οδηγήσουν σε αποτελεσματική ίαση. Ισχύει όμως το ίδιο και στην περίπτωση που στο θεραπευτικό πλάνο για τον χρόνιο πόνο συμπεριλαμβάνονται τα αντικαταθλιπτικά σκευάσματα; Μια διεθνής ομάδα ερευνητών διερεύνησε την αποτελεσματικότητα τους.
Εξετάζοντας την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν όλα τα στοιχεία πριν αποφασίσουν να συνταγογραφήσουν αντικαταθλιπτικά για τη διαχείριση του χρόνιου πόνου.
Ειδικότερα, στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στο The BMJ, συμπέραναν ότι ορισμένες κατηγορίες αντικαταθλιπτικών ήταν ναι μεν δραστικές σε ορισμένες κατηγορίες πόνου, ωστόσο άλλες είτε δεν ήταν αποτελεσματικές είτε η αποτελεσματικότητά τους ήταν αδιευκρίνιστη.
Η ολοκληρωμένη αυτή ανασκόπηση συγκέντρωσε και εξέτασε όλα τα υπάρχοντα στοιχεία σχετικά με την αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου, από 26 συστηματικές ανασκοπήσεις -χρονολογούμενες από το 2012 έως το 2022- που αφορούσαν σε πάνω από 25.000 συμμετέχοντες. Συμπεριλήφθηκαν δεδομένα από 8 κατηγορίες αντικαταθλιπτικών και 22 τύπους πόνου, όπως ο πόνος στην πλάτη, η ινομυαλγία, ο πονοκέφαλος, ο μετεγχειρητικός πόνος και το συνδρόμο ευερέθιστου εντέρου.
Όπως διαπιστώθηκε:
- Οι αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης (SNRI), όπως η ντουλοξετίνη, βρέθηκαν αποτελεσματικά για τον μεγαλύτερο αριθμό τύπων χρόνιου πόνου, όπως ο πόνος στην πλάτη, η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, ο μετεγχειρητικός πόνος, η ινομυαλγία και ο νευροπαθητικός πόνος (νευραλγία).
- Αντίθετα, αν και τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, όπως η αμιτριπτυλίνη, είναι τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα αντικαταθλιπτικά για την αντιμετώπιση του πόνου στην κλινική πρακτική, η ανασκόπηση έδειξε ότι δεν είναι σαφές πόσο καλά λειτουργούν ή αν συμβάλλουν πραγματικά στην ανακούφιση των περισσότερων περιπτώσεων πόνου.
Πώς χορηγούνται παγκοσμίως;
Η χρήση αντικαταθλιπτικών ως αναλγητικών σε περιπτώσεις χρόνιου πόνου έχει πρόσφατα κερδίσει την προσοχή παγκοσμίως. Μια κατευθυντήρια οδηγία του 2021 για τη διαχείριση του χρόνιου πρωτογενούς πόνου, που δημοσιεύθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Αριστείας Φροντίδας (NICE), συνιστά να μην χρησιμοποιούνται φάρμακα κατά του πόνου, με εξαίρεση διάφορους τύπους αντικαταθλιπτικών, όπως η αμιτριπτυλίνη, η σιταλοπράμη, η ντουλοξετίνη, η φλουοξετίνη, η παροξετίνη ή η σερτραλίνη.
Ωστόσο, ο επικεφαλής συγγραφέας δρ. Giovanni Ferreira από το Ινστιτούτο Μυοσκελετικής Υγείας και το Sydney Musculoskeletal Health του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ επισημαίνει ότι απαιτείται μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση στη συνταγογράφηση αντικαταθλιπτικών για τον χρόνιο πόνο: «Η σύσταση ενός καταλόγου αντικαταθλιπτικών χωρίς προσεκτική εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων για καθένα από αυτά τα σκευάσματα και για τις διαφορετικές περιπτώσεις χρόνιου πόνου μπορεί να παραπλανήσει τους κλινικούς γιατρούς και τους ασθενείς και να τους οδηγήσει να θεωρήσουν ότι όλα τα αντικαταθλιπτικά έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα για τις καταστάσεις πόνου. Εμείς δείξαμε ότι αυτό δεν ισχύει» συμπληρώνει.
Ο δρ. Giovanni Ferreira σημείωσε επίσης ότι υπάρχουν πολλαπλές θεραπευτικές επιλογές για τη διαχείριση του πόνου και ότι οι άνθρωποι δε θα πρέπει να βασίζονται αποκλειστικά στα παυσίπονα φάρμακα για την ανακούφισή του. « Για ορισμένες καταστάσεις πόνου, η άσκηση, η φυσιοθεραπεία και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορεί επίσης να βοηθήσουν. Μιλήστε με τον επαγγελματία υγείας σας για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το ποιες εναλλακτικές λύσεις μπορεί να είναι κατάλληλες για εσάς» κατέληξε.
Διαβάστε επίσης
Χρόνιος πόνος: Ποιο σημείο του σώματος κρύβει το μυστικό για την αντιμετώπισή του
Χρόνιος πόνος: Νέα τοπική θεραπεία καταπολεμά τη φλεγμονή και ανακουφίζει
