Στις 13 Αυγούστου 1992, η Λέσχη Αριστερόχειρων της Μεγάλης Βρετανίας καθιερώνει την Παγκόσμια Ημέρα Αριστερόχειρων για να ευαισθητοποιήσει σχετικά με τις δυσκολίες και προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σε μια καθημερινότητα σχεδιασμένη για δεξιόχειρες, από τα σχολικά έδρανα και τα ψαλίδια έως επικίνδυνα εργαλεία όπως τα ηλεκτρικά πριόνια, καθώς και για το κοινωνικό στίγμα και διακρίσεις που αντιμετωπίζουν όσοι έχουν το αριστερό για «καλό χέρι», 1 δηλαδή στους 10 παγκοσμίως σύμφωνα με τη μεγαλύτερη έως σήμερα διεθνή μελέτη με επικεφαλής τη Μαριέττα Παπαδάτου-Παστού από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στη Γηραιά Αλβιώνα, ο εορτασμός της ημέρας περιλάμβανε μια σειρά εκδηλώσεων, όπως αγωνίσματα και δοκιμασίες μεταξύ αριστερόχειρων-δεξιόχειρων, παιχνίδια μόνο για αριστερόχειρες αλλά και την πρό(σ)κληση σε δεξιόχειρες να κάνουν χρήση εργαλείων σχεδιασμένων για αριστερόχειρες, ούτως ώστε να βρεθούν έστω για λίγο στη θέση τους.
Το επιστημονικό ενδιαφέρον για τους αριστερόχειρες έχει υπάρξει παραπάνω από έντονο, με διάφορες μελέτες να φωτίζουν τις γενετικές διαφορές ανάμεσα σε αριστερόχειρες και δεξιόχειρες ή πλεονεκτήματα που μπορεί να έχουν οι πρώτοι έναντι των δεύτερων και αντιστρόφως. Ενδιαφέρον όμως θα δείξει και ο ασφαλιστής κατά τον προασφαλιστικό ιατρικό έλεγχο για την περίπτωση π.χ. ενός ασφαλιστηρίου ατυχήματος ή ζωής ενισχυμένου με την παροχή για Μερική Μόνιμη Ανικανότητα.
Στην ασφαλιστική γλώσσα, ως μόνιμη μερική ανικανότητα ορίζεται η ουσιαστικά μειωμένη ικανότητα του ασφαλισµένου προς εργασία για όλη τη διάρκεια της ζωής του και η οποία θα καλυφθεί από την ασφαλιστική εταιρεία είτε άμεσα, εφόσον προκύπτει και από τη γνωμάτευση του δημόσιου φορέα (Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας – ΚΕΠΑ) είτε κατόπιν ενός έτους συνήθως μετά το ατύχημα. Όπως προβλέπεται, ο ασφαλισμένος θα αποζημιωθεί κατά το ποσοστό επί του ασφαλιζόμενου κεφαλαίου για την περίπτωση (μερική/ολική απώλεια χεριού/ποδιού κ.ο.κ.), ενώ σε περίπτωση ανατομικής ή λειτουργικής απώλειας σε περισσότερα από ένα όργανα ή μέλη, η αποζημίωση υπολογίζεται προσθέτοντας τα ποσοστά που αναλογούν σε κάθε βλάβη κατά τον πίνακα της εταιρεία, με ανώτατο όριο όπως 70% ή 100% του ασφαλισμένου κεφαλαίου.
Κατά συνέπεια, η απάντηση που δόθηκε προσυμβατικά είναι κομβικής σημασίας, αφού η μόνιμη μερική ανικανότητα που αφορά τα άνω άκρα θα αποζημιωθεί διαφορετικά για το «καλό» χέρι σε αντίθεση με την μόνιμη ολική απώλεια που περιλαμβάνει αμφότερα τα άκρα όπως ολική απώλεια της λειτουργίας των δύο βραχιόνων ή δύο χεριών. Έτσι, για έναν δεξιόχειρα η ολική απώλεια του δεξιού βραχίονα ή χεριού θα αποζημιωνόταν κατά 60% και του αριστερού κατά 50%, 25% και 20% αντίστοιχα για την απώλεια της κίνησης του ώμου, 30% και 25% για απώλεια δείκτη ή αντίχειρα κ.λπ. ενώ για την περίπτωση που ο συμβαλλόμενος είναι αριστερόχειρας, τα ποσοστά ανικανότητας για το αριστερό ή το δεξί χέρι εφαρμόζονται αντίστροφα.
Αν όμως είναι εύκολη η απάντηση για όσους έχουν ένα από τα δύο χέρια ως «πιο λειτουργικό», ίσως στο ερώτημα μπλοκάρουν οι αμφιδέξιοι υποψήφιοι. Σύμφωνα με τους ασφαλιστικούς συμβούλους, εν προκειμένω η εταιρεία θα ζητήσει να επιλέξουν ποιο χέρι θα καταχωρισθεί ως το καλό τους και βάσει αυτού θα αποζημιωθούν σε καλυπτόμενο περιστατικό για όσο χρόνο διαρκεί το συμβόλαιο.
Διαβάστε επίσης:
Ασφαλιστική αποζημίωση: Πότε κινδυνεύετε να τη χάσετε – Η μεγάλη παγίδα
Ασφαλιστική αποζημίωση: Πώς οι κληρονόμοι θα γλυτώσουν τις φορολογικές επιβαρύνσεις
Αποζημίωση μετά από ατύχημα: Το ξέρατε ότι εξαρτάται από το «καλό» σας χέρι;
