Με αφορμή το περιστατικό στο Τζάνειο νοσοκομείο με το λάθος στη μετάγγιση αίματος που δέχθηκε η 62χρονη ασθενής, η Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος προχώρησε σε ανάρτηση:
«Η μετάγγιση αίματος αποτελεί ιατρική πράξη υψηλής ευθύνης, όπου δεν χωρούν εκπτώσεις ούτε στην επιστημονική τεκμηρίωση, ούτε στην ανθρώπινη εγρήγορση. Η ασφαλής διενέργειά της προϋποθέτει αυστηρή τήρηση πρωτοκόλλων, σαφή κατανομή ρόλων και συνεχή έλεγχο σε όλα τα στάδια της διαδικασίας.
Ο ιατρός αξιολογεί την ιατρική ένδειξη και παραγγέλνει τη μετάγγιση. Ο νοσηλευτής αναλαμβάνει τη χορήγησή της, με βάση τις κλινικές οδηγίες, εφαρμόζοντας σχολαστικά τα πρωτόκολλα ταυτοποίησης. Ο βοηθός του νοσηλευτή δεν συμμετέχει σε κανένα στάδιο που απαιτεί επαγγελματική κρίση ή λήψη απόφασης, και περιορίζεται αποκλειστικά σε υποστηρικτικές, μη παρεμβατικές ενέργειες. Η τελική ευθύνη παραμένει στον νοσηλευτή, ως αδειοδοτημένο επαγγελματία υγείας.
Ωστόσο, η πραγματικότητα στα δημόσια νοσοκομεία συχνά διαψεύδει την κανονιστική βεβαιότητα. Η χρόνια υποστελέχωση, τα εξαντλητικά ωράρια, η επαγγελματική εξουθένωση και η διαρκής απαξίωση του νοσηλευτικού ρόλου δημιουργούν συνθήκες σύγχυσης, θολών αρμοδιοτήτων και αυξημένου ρίσκου.
Η τραγική περίπτωση λανθασμένης μετάγγισης από βοηθό νοσηλευτή στο Τζάνειο Νοσοκομείο δεν είναι απλώς ένα ατομικό σφάλμα. Είναι το αποτύπωμα ενός φθαρμένου πλαισίου, όπου η ευθύνη μετατοπίζεται σε όσους βρίσκονται πιο χαμηλά στην ιεραρχία, συχνά αβοήθητοι, χωρίς επαρκή εκπαίδευση, χωρίς φωνή.
Είναι εύκολο να δείξει κανείς με το δάχτυλο τον άνθρωπο που έκανε το λάθος. Πιο δύσκολο –αλλά πιο τίμιο– είναι να δει τους μηχανισμούς που τον εξέθεσαν: την πίεση, την εξουθένωση, την απουσία εποπτείας, τη σιωπηλή «κανονικοποίηση» της υπέρβασης καθηκόντων. Ο άνθρωπος αυτός ίσως γύρισε στο σπίτι του συντετριμμένος –και όχι επικίνδυνος. Κι αυτό πρέπει να μας συγκινήσει, προτού μας εξοργίσει.
Η ασφάλεια των ασθενών δεν εξαρτάται μόνο από την ευσυνειδησία του ατόμου, αλλά από την επάρκεια του συστήματος. Η θεσμική αναγνώριση των ρόλων, η ενίσχυση της στελέχωσης και η συνεχιζόμενη εκπαίδευση δεν είναι πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση. Προϋπόθεση όχι μόνο για τη λειτουργία των νοσοκομείων, αλλά για την εμπιστοσύνη που αξίζει κάθε ασθενής – και κάθε επαγγελματίας υγείας, σε κάθε θέση ευθύνης ή αδυναμίας.
Η πρόληψη δεν είναι υπόθεση ατομικής αυταπάρνησης. Είναι πράξη πολιτικής βούλησης. Και είναι ώρα να τη δούμε…»
Δείτε την ανάρτηση εδώ
Ειδήσεις σήμερα
Μεταγγίσεις αίματος: Τι μπορεί να συμβεί όταν η ομάδα αίματος δεν είναι συμβατή
Λιστερίωση: Ρεκόρ κρουσμάτων στην Ευρώπη – Τα ύποπτα τρόφιμα
