Ζουν στους δρόμους και η καρδιά τους τρέμει από φόβο και ανασφάλεια. Περιπλανιούνται και αναζητούν τροφή, νερό, ένα μέρος ασφαλές για να ξαποστάσουν. Και δεν βρίσκουν πάντα.
Οι ζωές των αδέσποτων ζώων κρέμονται από μία κλωστή. Προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν σκληρό και αφιλόξενο κόσμο. Πλάσματα ψυχικά και σωματικά τραυματισμένα. Όταν, όμως, βρεθεί ο σωτήρας τους, το θλιμμένο βλέμμα εξαφανίζεται, και οι πληγές -σωματικές και ψυχικές- επουλώνονται.
Αυτή η ριζική αλλαγή αποτυπώνεται στις φωτογραφίες 10 σκύλων που πήραν υπό την προστασία τους, η Λίνα Πετσίτη και ο Ηλίας Σωφρονάς. Εδώ και 20 χρόνια έχουν αφιερωθεί στη διάσωση αδέσποτων ζώων, και τα τελευταία 12 χρόνια εκτρέφουν και καθαρόαιμους σκύλους. Επισημαίνουν το πόσο σημαντική είναι η υπεύθυνη υιοθεσία ενός αδέσποτου ή καθαρόαιμου σκύλου, και λένε «ναι» στις στειρώσεις. Μας διηγούνται την ιστορία αυτών των δέκα σκυλιών, που βρέθηκαν σε άσχημη κατάσταση.
«Η ενασχόλησή μας με τα αδέσποτα ξεκινά πριν από 20 χρόνια. Ψυχές ενός κατώτερου Θεού, όπως πιστεύουν ορισμένοι. Κι’ αυτό γιατί, απλά, δεν είναι κάποιας ράτσας. Είναι βρώμικα, ή πολύ αδύνατα, ακόμα και άρρωστα.
Κι όμως, μπορείς να κανείς αυτά τα πλάσματα, που είναι παραδομένα στη μοίρα τους, να λάμψουν τα μάτια τους από υγεία και ευτυχία.
Η αγάπη για τους σκύλους μας ώθησε να μπούμε, τα τελευταία 12 χρόνια, και στον χώρο της εκτροφής καθαρόαιμων σκύλων. Χωρίς αυτό να μας σταματά να βοηθάμε αδέσποτα, που μας έχουν τόσο ανάγκη.
Δεν θα πούμε μην αγοράζεις, αλλά υιοθέτησε. Γιατί, για εμάς, είναι λάθος. Θα πούμε, όμως, ότι όταν κάποιος έχει αποφασίσει να προσθέσει στην οικογένειά του ένα τετράποδο νέο μέλος, πρέπει να το έχει σκεφτεί σοβαρά και υπεύθυνα τι ακριβώς επιθυμεί.
Θέλει συγκεκριμένο χαρακτήρα, εμφάνιση, τρίχωμα, μέγεθος; Αν ναι, να ψάξει να βρει έναν υπεύθυνο εκτροφέα που θα έχει τη φυλή με τα χαρακτηριστικά που επιθυμεί και ταιριάζουν στον τρόπο ζωή του.
Αν, όμως, δεν τον ενδιαφέρουν τα παραπάνω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μπορεί να επισκεφτεί ένα καταφύγιο και να υιοθετήσει το νέο μέλος της οικογένειάς του, ή να επικοινωνήσει με εθελοντές, οι οποίοι φιλοξενούν αδέσποτα σπίτι τους και αναζητούν ανάδοχες οικογένειες.
Η συμβουλή μας είναι, είτε πάρετε καθαρόαιμο σκύλο είτε υιοθετήσετε ημίαιμο, μη φέρετε καμία αντίρρηση για τη στείρωση. Έπειτα από άπειρες στειρώσεις που έχουμε κάνει, είτε σε καθαρόαιμα που δεν προορίζονταν για εκτροφή, είτε σε καθαρόαιμα που σταμάτησαν την εκτροφική τους καριέρα, ή σε ημίαιμα, μόνο καλό προσφέρει.
Με τη στείρωση μπορείτε να αποφύγετε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως καρκίνο στους μαστούς, πυομήτρα, καρκίνο στον προστάτη κτλ. Ο σκύλος σας δεν θα παχύνει, αν αθλείται σωστά, και ο χαρακτήρας του δεν αλλάζει.
Ανοίξτε το σπίτι σας σε ηλικιωμένα σκυλιά, ή σκυλιά που πρέπει να κάνουν μια θεραπεία μέχρι να υιοθετηθούν. Σε σκυλιά με ιδιαιτερότητες. Δώστε τους ασφάλεια, αγάπη, φροντίδα και θα δείτε τα μάτια τους -κυριολεκτικά- να λάμπουν.
Είναι πλάσματα που έχουν νιώσει την πείνα, το κρύο, τη δίψα, την εγκατάλειψη, τον φόβο. Και την απόρριψη: όπου πλησίαζαν, τα έδιωχναν. Πόσο πληγώνεται, άραγε, ένας σκύλος όταν έχει τέτοια αντιμετώπιση από τον άνθρωπο, ενώ εκείνος θα έδινε και τη ζωή του για ‘κείνον;
Υιοθετήστε μια ταλαιπωρημένη ψυχή, ή, απλά, βοηθήστε την. Και, ειλικρινά, δεν θα το μετανιώσετε.
Γνωρίστε κάποια τυχερά σκυλιά, που το χαμόγελο και η λάμψη στα μάτια τους τα λέει όλα!
Η ΚΙΑΡΑ
Την Κιάρα τη βρήκαμε να περπατάει στη μέση του δρόμου. Να σέρνει ένα δίμετρο σκοινί, το οποίο ήταν περασμένο στο λαιμό της. Ήταν υπερβολικά υποσιτισμένη και ταλαιπωρημένη, αλλά αρκετά φιλική. Μπήκε αμέσως και μόνη της στο αυτοκίνητό μας.
Κάναμε τις απαραίτητες αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, οι οποίες ήταν μια χαρά.
Μετά δύο μήνες, όμως, ανακαλύψαμε ότι έχει διατατική μυοκαρδιοπάθεια και χρειάζεται αγωγή για όλη της τη ζωή.
Στειρώθηκε και της αφαιρέσαμε κι έναν μικρό όγκο από το στήθος. Καμαρώστε την, έπειτα από τέσσερις μήνες αγάπης και φροντίδας.
Η ΣΑΓΙΑ
Τη Σάγια μας την έφεραν κάποιοι γείτονες γιατί είχε πεθάνει ο ιδιοκτήτης της. Οι συγγενείς του την άφησαν στο δρόμο. Είχε αμέτρητα τσιμπούρια και οι εξετάσεις έδειξαν ερλίχια. Έπειτα από ένα χρόνο μαζί μας βρήκε μια υπέροχη οικογένεια, που την έχει σαν βασίλισσα.
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ
Τον Παππουλάκο μας τον βρήκαμε σε ένα χωράφι και δεν μπορούσε να κουνηθεί καθόλου. Η κτηνίατρος μας είπε ότι κάποιος τον είχε χτυπήσει στο κεφάλι, ή, ίσως, είχε πάθει εγκεφαλικό.
Ήταν επιθετικός και καθόλου συνεργάσιμος. Από την κατάσταση που έβλεπαν οι κτηνίατροί, μας έλεγαν ότι η ευθανασία ήταν, ίσως, η μόνη λύση. Αλλά εκείνος, όπως κι εμείς, θέλαμε να το παλέψουμε.
Και έγινε ένας απόλυτα τρυφερός σκύλος. Έβαλε όλη του τη δύναμη και σηκώθηκε, τουλάχιστον, στα μπροστινά του πόδια.
Έζησε εννέα μήνες μαζί μας, καθώς τον «πρόδωσαν» τα νεφρά του. Ίσως, και λόγω ηλικίας. Ήταν, περίπου, 13-14 ετών.
Η ΤΖΙΝΑ
Την Τζίνα τη βρήκαμε μέσα σε ένα ποτάμι. Είχε αναιμία, φοβερή υποθερμία, πυομήτρα, και η άκρη της ουράς της είχε σαπίσει. Λόγω του ότι ήταν υποσιτισμένη και είχε κι όλα όσα προαναφέρθηκαν, δεν μπορούσε να μπει στο χειρουργείο για την πυομήτρα.
Έτσι, με ορούς και αντιβιοτικά πήρε τα πάνω της και έγινε η κούκλα που βλέπετε! Είναι πολύ τρυφερή, αλλά με τους ξένους κρατάει, λίγο, τις αποστάσεις της.
Η CINDY
Tη Cindy την πήραμε από την κτηνίατρό μας. Την είχε αφήσει για ευθανασία μια γυναίκα από το Φιλοζωικό, επειδή της λέρωνε τα χάλια έπειτα από χειρουργείο στο λεπτό της έντερο. Τώρα η Cindy ζει σε μια υπέροχη οικογένεια, απόλυτα ευτυχισμένη. Μαζί μας έμεινε δύο χρόνια.
Ο NESQUIK
Τον Nesquik τον βρήκαμε μωράκι, περίπου δύο μηνών, και ζύγιζε μόνον ενάμισι κιλό. Ήταν γεμάτος τσιμπούρια και είχε δυο καψίματα. Μάλλον από τσιγάρο, από ό,τι μας είπαν.
Ήταν πολύ φοβικός και, δυστυχώς, παραμένει. Τον έχουμε τεσσεράμισι χρόνια και δέχεται πολύ λίγα χάδια. Άμα τον πιέσεις, γυρνάει να δαγκώσει. Όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να τον δουλέψουμε, δεν έχουμε αποτέλεσμα. Με τα σκυλιά μας, όμως, είναι παρά πολύ καλός και παίζει συνέχεια.
Ο ROCKY
Και ο Rocky ήταν κουταβάκι, όταν τον βρήκαμε. Ήταν πολύ αδύνατος και τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο. Τώρα είναι ένας κούκλος έξι ετών, πολύ αγαπησιάρης, που μόνο… χαμογελάει!
Η ΑΣΠΡΟΥΛΑ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΗΣ
Την Ασπρούλα την πήραμε μέσα από ένα σχολείο. Είχε, μόλις, γεννήσει τρία κουταβια και τα παιδιά μας ειδοποίησαν. Είχε κάνει δύο αγοράκια και ένα κοριτσάκι.
Το ένα αγοράκι δόθηκε σε μια υπέροχη οικογένεια στη Λευκάδα. Η μαμά και το δεύτερο κουταβάκι της βρήκαν οικογένεια στην Καλαμάτα, όπως κι ένα ακόμη πρώην αδεσποτάκι μας.
Το κοριτσάκι το κρατήσαμε εμείς, γιατί γεννήθηκε χωρίς ματάκια. Δεν θέλαμε να την στρεσάρουμε, αλλάζοντας της περιβάλλον, καθώς είχε μάθει τον χώρο μας, και έχει και πολλούς φίλους εδώ.
Η ΦΩΦΩ
Η Φωφούλα μας βρέθηκε στη μέση του δρόμου, υποσιτισμένη. Έσερνε από το λαιμό της μια βαριά αλυσίδα τριών μέτρων. Μέρος της ράχης της ήταν καμένο. Έχει έναν υπέροχο χαρακτήρα και, πλέον, ως γιαγιούλα απολαμβάνει μια καλή ζωή.
Η BLUE
Την Μπλούκα μας, τη βρήκε ο άντρας μου. Κρεμασμένη με καλώδιο σε μια ελιά. Ήταν, περίπου, δύο μηνών. Είχε αναιμία από τσιμπούρια. Τώρα, όμως, είναι μια βασίλισσα!
Δώστε κι εσείς μια ευκαιρία σε αυτά τα διαμάντια να λάμψουν!».
Διαβάστε επίσης
Εντυπωσιακή τοιχογραφία αφιερωμένη στα αδέσποτα ζώα
