*Από την κυρία Γιάννα Γεροθανάση, Εκπαιδευμένη Εθελόντρια Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής»
Όλα ξεκίνησαν όταν ψηλάφησα τυχαία μια σκλήρυνση. Αποφάσισα να κάνω μαστογραφία, περισσότερο για να καθησυχάσω τον εαυτό μου. Λίγες μέρες αργότερα το τηλέφωνο χτύπησε από το διαγνωστικό κέντρο. Μου ζήτησαν να επιστρέψω για επιπλέον διερεύνηση. Πίστεψα ότι πρόκειται για κάποιο λάθος ή τυπική διαδικασία, όμως η επιμονή τους με ανησύχησε. Όταν βρέθηκα ξανά στον χώρο τους, ένιωσα αμέσως τη σοβαρότητα στα βλέμματά τους, μια σιωπηλή βεβαιότητα πως κάτι σοβαρό συνέβαινε. Με ενημέρωσαν ότι έπρεπε να προχωρήσω άμεσα σε περαιτέρω εξετάσεις και βιοψία. Έπειτα ήρθε η στιγμή που άκουσα τη διάγνωση που κανείς δεν θέλει να ακούσει: καρκίνος.
\Πήρα τη μαστογραφία στα χέρια μου και έτρεξα σχεδόν στον γιατρό μου. Εκείνος, με ήρεμη αλλά σταθερή φωνή, μου επιβεβαίωσε το αποτέλεσμα και με καθοδήγησε στα επόμενα βήματα.
Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τι λάθος έκανα. Πώς συνέβη αυτό; Ένιωθα θλίψη, θυμό, περνούσα τα στάδια του πένθους. Έπειτα πώς θα το πω στους δικούς μου, τι θα αλλάξει στην καθημερινότητά μου; Πώς θα το διαχειριστώ στην εργασία μου;
Η θεραπευτική πορεία
Η θεραπεία ήταν ένας μαραθώνιος. Ξεκίνησα με μαστεκτομή, ακολούθησαν χημειοθεραπείες, ανοσοθεραπείες και στη συνέχεια αποκατάσταση. Καμία διαδικασία δεν ήταν εύκολη. Κάθε στάδιο είχε τις δικές του παρενέργειες: αίσθημα κόπωσης, ναυτία, απώλεια μαλλιών, αλλαγές στη διάθεση. Εκείνο που με βοήθησε να αντέξω ήταν η βαθιά πίστη ότι αυτή η μάχη αξίζει να δοθεί.
Η απώλεια των μαλλιών μου ήταν ένα ισχυρό πλήγμα. Κοιτάζοντας στον καθρέφτη το σώμα μου -με έναν μαστό, χωρίς μαλλιά και χλωμή από τις θεραπείες- ένιωθα βαθιά θλίψη. Στην αρχή δυσκολευόμουν να κυκλοφορώ χωρίς περούκα· η ντροπή και η αμηχανία ήταν έντονα συναισθήματα.
Σιγά-σιγά, όμως, συνειδητοποίησα ότι ο καρκίνος δεν μπορεί να καθορίσει ποια είμαι. Η αποδοχή του σώματός μου, με τα σημάδια και τις αλλαγές του, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα βήματα προς την ανάρρωση. Υπήρξαν μέρες που ένιωθα μεγάλη αδυναμία και κόπωση. Ωστόσο, μέσα από αυτές τις σκοτεινές στιγμές γεννήθηκε μια απίστευτη εσωτερική δύναμη.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε η επικοινωνία με άλλες γυναίκες που βίωσαν το ίδιο στο Άλμα Ζωής. Μοιραστήκαμε φόβους, ελπίδες, πρακτικές συμβουλές – και πολλές φορές γέλια μέσα στα πιο δύσκολα. Η αλληλεγγύη έκανε τα ανυπέρβλητα να μοιάζουν διαχειρίσιμα.
Η επιστροφή στην καθημερινότητα
Η επιστροφή στην καθημερινότητα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Έπρεπε να μάθω να αγαπώ μια ανανεωμένη εκδοχή του εαυτού μου. Η ευγνωμοσύνη και το να απολαμβάνω μικρές χαρές μπήκαν στη ζωή μου.
Το μήνυμά μου προς κάθε άτομο που αντιμετωπίζει τη νόσο είναι: Μη φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια, να μιλήσετε για τα συναισθήματά σας, να αναζητήσετε τη στήριξη των αγαπημένων σας και των ειδικών. Δεν υπάρχει ντροπή στη δυσκολία, ούτε αδυναμία στην ευαισθησία. Κάθε διαδρομή είναι μοναδική, αλλά όλοι μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα: να νικήσουμε τη νόσο και να επιστρέψουμε σε μια ζωή γεμάτη φως.
Αν κάτι έμαθα από αυτή τη δοκιμασία, είναι η αξία της πρόληψης και της έγκαιρης διάγνωσης. Οι τακτικές εξετάσεις, η αυτοεξέταση και να απευθυνόμαστε σε έναν εξειδικευμένο γιατρό στον μαστό είναι τα σημαντικότερα όπλα που έχουμε. Θέλω να ενθαρρύνω κάθε άτομο να ακούει τα σημάδια και να μην αμελεί τον εαυτό του. Ο καρκίνος του μαστού μπορεί να αντιμετωπιστεί, ιδίως όταν εντοπίζεται στα αρχικά στάδια.
* To θέμα δημοσιεύτηκε στο τεύχος Νο14 του ygeiamou που κυκλοφόρησε με το ΘΕΜΑ στις 2/11.
Διαβάστε επίσης
Μπορεί μια μαστογραφία να εξετάσει και την καρδιά; Μια απροσδόκητη εξέλιξη
Καρκίνος μαστού: Πόσο να ανησυχούν οι γυναίκες με πυκνούς μαστούς; Έρευνα απαντά
