Υπάρχουν στιγμές που η ζωή μετριέται όχι σε χρόνια, αλλά σε λεπτά. Κάθε ανάσα γίνεται θησαυρός, κάθε ημέρα ένα δώρο που κάποιος άλλος μπορεί να σου χάρισε. Όπως σε μία γυναίκα που έλαβε το δώρο της μεταμόσχευσης, αλλά βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με το απρόβλεπτο: την απόρριψη του μοσχεύματος. Η ιστορία της δεν είναι απλώς μία περιπέτεια υγείας. Είναι μία δυνατή φωνή πίστης, επιμονής και αγάπης για τη ζωή.
Η Αναστασία Τασούλα, με ανάρτησή της στα social media, περιγράφει με ειλικρίνεια και θάρρος τον αγώνα που δίνει, μιλώντας για τον φόβο, τις δυσκολίες, αλλά και την αστείρευτη δύναμη που αντλεί από την αγάπη των ανθρώπων γύρω της και από την ίδια τη ζωή.
Αναλυτικά η ανάρτησή της:
«1.634.400 λεπτά
27.240 ώρες
1135 ημέρες
Τόσο χρόνο κέρδισα από την ημέρα που η δότρια μου και η οικογένεια της, μου έσωσαν την ζωή, μου έδωσαν ανάσα. Και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων για αυτό.
Και τώρα…50 ημέρες στο νοσοκομείο – επιτέλους σπίτι.
Πνευμονία και μετά Απόρριψη.
Η απόρριψη είναι μια κατάσταση που κανένα μας δεν θέλει να βιώνει, πόσο μάλλον όταν αυτό που απορρίπτεται είναι το μόσχευμα που τόσο παλέψαμε όλοι να ζήσω για να το αποκτήσω.
Είναι κυριολεκτικά τρομερό το πως το σώμα μας μπορεί από την μία μέρα στην άλλη απλά να αποφασίσει ότι ξέρεις-δεν μου αρέσει αυτό το ξένο πράγμα που έβαλες (στην προκειμένη οι πνεύμονες) και εντάξει, φιλάκια.
Φοβάμαι. Τι να πω, ότι δεν φοβάμαι; Εννοείται ότι φοβάμαι.
Μέσα σε 2 μήνες έχασα τα 2/3 των πνευμόνων μου. Δεν μπορώ να βγάλω 15 βήματα χωρίς να είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω. Ζω με οξυγόνα παντού στο σπίτι. Είμαι κυριολεκτικά στο μηδέν της ανάσας μου. Ξανά. Και αυτήν την φορά είναι χειρότερα.
Δοκιμάσαμε ήδη κάποιες θεραπείες, δεν λειτούργησαν. Τα επόμενα βήματα; Θα δοκιμάσουμε ό,τι ακόμα χρειαστεί μπας και κάτι λειτουργήσει και σταματήσει την απόρριψη. Κανένα μας δεν ξέρει αν θα λειτουργήσει.
Και αν όχι, θα μπω σε μια λίστα και θα περιμένω για το θαύμα μου, ξανά. Τρελό ε;
Θέλω να ζήσω; ΝΑΙ. Θέλω να ζήσω για εμένα, για την δότρια μου, για όσους με φροντίζουν και παλεύουν για εμένα και γιατί το μεγαλύτερο μου όνειρο δεν το έχω πραγματοποιήσει ακόμα. Και δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα πεθάνω χωρίς να το ζήσω. Οπότε, θα ζήσω. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι είμαι η πιο τυχερή κοπέλα στον κόσμο. Έχω ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορώ να τα καταφέρω, περισσότερο από οτι πιστεύουν στον εαυτό τους. Και για αυτό…αξίζει να ζεις.
Be an organ donor πρώτα – και μη ξεχνάς, όταν τα παρατάς, να βρίσκεις τους λόγους σου να παλεύεις.
💪🫁⚘️✨️
To be continued μάλλον, γιατί με βοηθάει να κρατάω ημερολόγιο ακόμα και αυτές τις τρελές μέρες».
Η μαρτυρία της είναι κάτι παραπάνω από μία προσωπική εξομολόγηση· είναι υπενθύμιση της αξίας της δωρεάς οργάνων και της δύναμης που βρίσκει ένας άνθρωπος όταν παλεύει για να ζήσει. Κάθε ανάσα για εκείνη είναι θαύμα. Kάθε λεπτό, μια δεύτερη ευκαιρία. Και η μάχη της συνεχίζεται.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ειδήσεις σήμερα
Όλοι οι γιατροί του ΕΣΥ σε μία ψηφιακή πλατφόρμα – Πώς θα κλείνουν ραντεβού οι πολίτες
Ο χάρτης της οδοντιατρικής περίθαλψης στην Ευρώπη – Τα κενά και τα εμπόδια στην Ελλάδα
Πνιγμός – Λαβή Χάιμλιχ: Πώς γίνεται ο χειρισμός που μπορεί να σώσει τη ζωή σε ενήλικες και παιδιά
