* Γράφει η Παιδίατρος, Δρ. Όλγα Τζέτζη
Σεπτέμβριος 2023: Τυχαία, αλλά ευλογημένη συνάντηση με τον Επίσκοπο Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης, Πρόδρομο. Λίγες κουβέντες, πληροφορίες για τις συνθήκες ζωής, την έλλειψη δωρεάν παιδείας και υγείας, ακόμη και βασικών αγαθών – το πόσιμο νερό – και το συγκλονιστικό γεγονός του χωρισμού των διδύμων που γεννιούνται στο χωριό Μανατζάρε και τη θανάτωση του ενός από αυτά λόγω παλιών δοξασιών ότι τα δίδυμα θεωρούνται κακοτυχία…
Ενημέρωσή μου για το ιατρείο για τα υποσιτισμένα παιδιά (από 500 παιδιά που σιτίζονταν τότε, σήμερα έφτασαν τα 1.500 με παρακολούθηση βάρους, ύψους, περιμέτρου βραχίονα και σεβασμό στον μητρικό θηλασμό, που είναι αδύνατος σε πολλές περιπτώσεις, λόγω υποθρεψίας της μητέρας ή απουσίας της από τη ζωή …και εικόνες με το βρέφος στο στήθος της γιαγιάς απλά για τη σωματική σύνδεση) που λειτουργεί στην κλινική της Τολιάρας, για το ορφανοτροφείο «Αγία Μαρίνα» – καράβι σωτηρίας για τα δίδυμα που ήταν καταδικασμένα να πεθάνουν και έμπνευση της ανθρωπιστικής – επιστημονικής εθελοντικής αποστολής «φροντίΖΩ τα παιδιά της Νότιας Μαδαγασκάρης».
Πώς να μείνεις αδιάφορος στο εσωτερικό κάλεσμα για εθελοντισμό και ενίσχυση του έργου του Θεοφιλέστατου που, με το ιεραποστολικό του έργο, του όχι μόνο στον τομέα της θρησκείας (ναοί, σίτιση φτωχών οικογενειών, πηγάδια), αλλά και της παιδείας (λειτουργία 17 σχολείων σήμερα με δωρεάν φοίτηση) και υγείας (δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τουλάχιστον 3.000 ασθενείς μηνιαίως), μας διδάσκει καθημερινά ότι, όπου υπάρχει αγάπη για το παιδί, εκεί υπάρχει ελπίδα;
Δημιουργία και συντονισμός (με τον ρόλο μου τότε ως πρόεδρος Ένωσης Ιδιωτών Παιδιάτρων Βόρειας Ελλάδος) 15μελους εθελοντικής ομάδας από παιδιάτρους (από όλη την Ελλάδα), νοσηλεύτρια, οδοντίατρο, φαρμακοποιό, εκπαιδευτικό, νομικό, υπάλληλο τραπέζης, λογιστή, φοιτήτρια βιοϊατρικής, πολύμηνη και γεμάτη δυσκολίες προετοιμασία με συγκέντρωση και αποστολή ανθρωπιστικού, φαρμακευτικού υλικού, σχολικών ειδών, ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, εκπαίδευση εθελοντών σε Πρώτες Βοήθειες και τροπικά νοσήματα, εμβολιασμός των εθελοντών και αναχώρηση αρχές Αυγούστου του 2024 για την 10ημερη προσφορά και τις συγκλονιστικές εμπειρίες.
Στιγμές που σημάδεψαν την πορεία μου ως γιατρό και ως άνθρωπο:
– Μετατροπή σε ιατρείο φροντίδας ενός ναού, κλινική εξέταση παιδιών με νοσήματα που είχαμε συναντήσει μόνο στα ιατρικά συγγράμματα, ιστορικό με τη γλώσσα του σώματος και ενίοτε μεταφραστές, εφευρετικότητα στα διαγνωστικά μέσα, τις θεραπείες, τον τρόπο λήψης φαρμάκων. Κάλεσμα για επανεξέταση κάποιων παιδιών την επόμενη μέρα, για συνέχιση της θεραπευτικής τους φροντίδας, κάλεσμα στο οποίο γνώριζα ότι θα ανταποκριθούν ανάλογα με το τι θα τους συμβούλευε… ο μάγος του χωριού (και όμως ανταποκρίθηκαν).
Αλλά πώς μπορείς να ξεχάσεις τη διαπεραστική και κατά πρόσωπο ματιά των παιδιών την ώρα της εξέτασης, πώς μπορεί να μη μείνει χαραγμένο στη μνήμη σου το γαργαλιστό τους γέλιο, το γεμάτο ευγνωμοσύνη βλέμμα τους όταν τους χάριζες ακόμη και μια καραμελίτσα ή ένα μπαλόνι; Πώς μπορείς να μη σταθείς και να σκεφτείς το μεγαλείο της ιατρικής, το μεγαλείο της αγαστής συνεργασίας θρησκείας και επιστήμης μέσα από τις θεμελιώδεις αρχές της αγάπης, της αλληλεγγύης, της προσφοράς;
– Δύο διαφορετικές κοινωνίες με διαφορετικά, θεωρητικά, προβλήματα, αλλά πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Υποσιτισμός και νοσήματα εκεί λόγω έλλειψης καθαρού νερού και τροφής, παιδική παχυσαρκία με όλες τις επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία.
– Συγκλονιστικό ζήτημα η πρακτική της θανάτωσης διδύμων λόγω δεισιδαιμονιών (ως μητέρα διδύμων, η δημιουργία του ορφανοτροφείου – το οποίο χάρη στο διαρκή αγώνα του Θεοφιλέστατου και των εθελοντών που επισκέπτονται όλο τον χρόνο την Τολιάρα είναι σχεδόν έτοιμο να γίνει καράβι σωτηρίας τουλάχιστον 100 παιδιών – με συγκίνησε ιδιαίτερα). Η σκληρή πραγματικότητα με έκανε να αναλογιστώ πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουμε την ίδια πρόκληση εδώ στην Ελλάδα, όπου τα δίδυμα, τα οποία τις περισσότερες φορές προέρχονται από εξωσωματική, θεωρούνται ευλογία και η υπογεννητικότητα είναι μείζον θέμα της κοινωνίας μας. Το ορφανοτροφείο της Νότιας Μαδαγασκάρης θα μπορούσε να γίνει φάρος ελπίδας και για τα υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας, με διευκόλυνση της διαδικασίας υιοθεσίας.
Διαβάστε επίσης
ΠΟΥ: Στη Γάζα καταγράφηκε τον Ιούλιο ο υψηλότερος μηνιαίος αριθμός παιδιών με οξύ υποσιτισμό
Τι είναι ο διαβήτης τύπου 5 και γιατί αναγνωρίστηκε μόλις τώρα
