Είναι παράδοση, λίγο πριν φτάσει ο νέος χρόνος, να προσπαθήσουμε με κάποιον τρόπο να κερδίσουμε την εύνοιά του ώστε μια ευχή μας για τις επόμενες 365 ημέρες να εισακουστεί. Κάποιοι θα ευχηθούν να είναι καλά και να δουν την οικογένειά τους να μεγαλώνει. Άλλοι να αποκτήσουν ένα δικό τους σπίτι ή ένα καινούργιο αυτοκίνητο, είτε πάλι να λάβουν την πολυπόθητη προαγωγή στη δουλειά τους. Πολλές και διαφορετικές μπορεί να είναι οι επιθυμίες, αυτό όμως που όλοι θα ευχηθούμε είναι, στο τέλος του νέου αυτού χρόνου, να είμαστε υγιείς για να μπορέσουμε να ανανεώσουμε τις ευχές. Και κάποιοι για να τα καταφέρουν, θα ευχηθούν να γίνει ένα θαύμα.
Για ένα θαύμα ευχήθηκαν οι γονείς του παιδιού που καθηλώθηκε για μήνες στο κρεβάτι, χωρίς να γνωρίζει τι συμβαίνει στην υγεία του παρά πως θέλει να επιστρέψει στην κανονική του ζωή. Κάποιο θαύμα περίμενε και η γυναίκα με τη σπάνια ασθένεια, για να μπορέσει να ζήσει περισσότερα χρόνια από όσα της έδιναν οι εκτιμήσεις των γιατρών. Σε ένα θαύμα εναπόθεσαν την ελπίδα τους ανά τα χρόνια οι άνθρωποι με καρκίνο, σακχαρώδη διαβήτη, καρδιακές, νευρολογικές, γενετικές ή άλλες παθήσεις, για να μπορούν να παραμείνουν ανάμεσα σε όσους αγαπούν, να διατηρήσουν το δικαίωμά του για ζωή και κανονικότητα.
Συνήθως τα θαύματα αποδίδονται σε θεϊκές ή άλλες υπερφυσικές παρεμβάσεις. Για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ωστόσο, οι θαυματοποιοί δεν ήταν παρά άνθρωποι που αφιερώθηκαν στην επιστήμη, μαζί με όσους επένδυσαν στο ερευνητικό τους έργο. Κάπως έτσι, το 1922 ο Leonard Thompson έγινε ο πρώτος ασθενής με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 που έλαβε ινσουλίνη, κερδίζοντας με την καινοτόμο τότε θεραπεία 13 χρόνια ζωής. Το 1942, η πρώτη χορήγηση πενικιλίνης στην 33χρονη Anne Miller της χάρισε την ευκαιρία να φτάσει τα 90, αποτρέποντας τον θάνατό της από στρεπτοκοκκική σηψαιμία. Κατά τον ίδιο τρόπο, τo 1953, οι Δρ Roy Hertz και Min Chiu Li πέτυχαν την πρώτη θεραπεία συμπαγούς όγκου σε άνθρωπο με τη χορήγηση μεθοτρεξάτης σε ασθενή με χοριοκαρκίνωμα. Και τα παραδείγματα αφθονούν…
Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στην ιστορία της επιστήμης για να διαπιστώσει πώς η έρευνα, η ανάπτυξη, η παραγωγή και η διανομή φαρμάκων άλλαξαν τις ζωές των ανθρώπων, χαρίζοντάς τους περισσότερα αλλά και ποιοτικά επιπλέον χρόνια, μετατρέποντας απειλητικές έως θανατηφόρες νόσους σε χρόνιες. Μπορεί να αναζητήσει αυτά τα θαύματα τριγύρω του, σε φίλους, συγγενείς ή συναδέλφους, σε γνωστούς και αγνώστους. Στον κύριο με την πένα ινσουλίνης στην τσέπη, στη συγκάτοικο που πριν το πρωινό θα πάρει το χάπι για τον θυρεοειδή ή εκείνον τον θείο που τόνιζε ότι λαμβάνει τα αντιϋπερτασικά του «πάντα με γεμάτο στομάχι».
Μπορεί να ακούσει την ιστορία της Αθανασίας που διαγνώστηκε με νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα στην ηλικία των επτά ετών, όταν μια διόγκωση στο δεξί γόνατο την οδήγησε για μέρες στο κρεβάτι του νοσοκομείου. «Ως παιδί δεν μπορούσα να παίξω. Στο σχολείο πήγαινα με δυσκολίες. Με έπαιρναν αγκαλιά, με έβαζαν σε ένα θρανίο κι εκεί καθόμουν» ανακαλεί σήμερα, δηλώνοντας πως λατρεύει την επιστήμη και την έρευνα γιατί χάρη σε αυτές βρίσκεται εδώ, 38 χρόνια μετά τη διάγνωση. Και γιατί χάρη στους συλλόγους ασθενών, την ιατρική και επιστημονική κοινότητα και τις φαρμακευτικές εταιρείες «τα σημερινά παιδιά δεν έχουν να φοβούνται τίποτα!».
Η Αθανασία Παππά από την Ελληνική Εταιρεία Αντιρρευματικού Αγώνα (EΛ.Ε.ΑΝ.Α.)
Χάρη στη φαρμακευτική αγωγή, η Ιωάννα που πάσχει από πνευμονική αρτηριακή υπέρταση, μια σπάνια, δυσδιάγνωστη και θανατηφόρα νόσο, βρίσκεται σήμερα εδώ, μία δεκαετία από όταν της ανακοίνωσαν πως της απομένουν μόλις δυόμισι χρόνια ζωής, για να μπορεί να μεγαλώνει τα δύο της παιδιά και να ζει με ποιότητα και αξιοπρέπεια, να αγωνίζεται για ασθενείς όπως η ίδια ώστε να έχουν «περισσότερα χαμόγελα αισιοδοξίας στο μέλλον, περισσότερα φάρμακα, περισσότερη ζωή!».
Η Ιωάννα Αλυσανδράτου από τον Σύλλογο Πνευμονική Υπέρταση Ελλάδας
«Προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε τον καθημερινό Γολγοθά και πάμε στην επόμενη ημέρα, με το χαμόγελο, με προσπάθεια και ευελπιστούμε στα καινούργια φάρμακα που θα έρθουν να μας βοηθήσουν ακόμη περισσότερο» δηλώνει η Άννα που διαγνώστηκε τον Ιανουάριο του 2010 με πολλαπλή σκλήρυνση.
Η Άννα Παππά από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (Π.Ο.Α.μ.Σ.Κ.Π.)
Είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν κάτι να πουν για το δικό τους ταξίδι από τη διάγνωση έως την αντιμετώπιση της πάθησής τους, όπως η Ελισσάβετ και ο καρκίνος του μαστού προ δώδεκα ετών, ο Ηλίας που εδώ και έξι χρόνια ζει με τον ιό HIV και η Μαρία που πάσχει από διαβήτη τύπου 1 τα τελευταία 30 χρόνια, άνθρωποι που, όπως και οι τρεις γυναίκες παραπάνω, με τη ενεργό συμμετοχή τους σε συλλόγους ασθενών επιδιώκουν να εξασφαλίσουν ένα μέλλον με καλύτερες θεραπείες, μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής και κάλυψη κάθε ανάγκης για την υγεία τους, αιτήματα στα οποία εδώ και 40 χρόνια ανταποκρίνεται ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ).
Με επίκεντρο τον ασθενή
Από το 1982 και μέχρι σήμερα, εδώ και 40 χρόνια, ο ΣΦΕΕ έχει αναδειχθεί σε ισότιμο και αξιόπιστο συνομιλητή της Πολιτείας μέσα από την ουσιαστική προσφορά και συνεισφορά στη δημόσια υγεία, στην κοινωνία, στην οικονομία, στην απασχόληση, στην ανάπτυξη και κυρίως στον Έλληνα ασθενή, θέτοντάς τον στο επίκεντρο της πολιτικής του και «ακούγοντας» τις πραγματικές ανάγκες του. Σαράντα χρόνια που η πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση, η ομαλή πρόσβαση σε νέα καινοτόμα φάρμακα και τεχνολογίες που μπορούν να αλλάξουν την έκβαση μιας πάθησης, να μειώσουν τη θνησιμότητα, να αποτρέψουν μια νοσηλεία ή να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, αποτελούν βασικό στόχο και προτεραιότητα.
Από το 2000, περισσότερα από 450 νέα φάρμακα έχουν διατεθεί σε εκατομμύρια ασθενείς που αντιμετωπίζουν σοβαρές νόσους όπως διαβήτης, ηπατίτιδα C, καρκίνος, HIV λοίμωξη κ.λπ., σώζοντας ζωές και βελτιώνοντας την καθημερινότητα των ίδιων αλλά και των οικογενειών τους. Η ετοιμότητα της φαρμακοβιομηχανίας να ανταποκριθεί σε κάθε μεγάλο και μικρό ζήτημα υγείας αναδείχθηκε μέσα από το πρόσφατο παράδειγμα της πανδημίας COVID-19: σε λιγότερο από 12 μήνες, η έρευνα, ανακάλυψη και παραγωγή αποτελεσματικών εμβολίων κατά της νόσου του κορωνοϊού SARS-CoV-2 αποτέλεσαν ένα εμβληματικό επιστημονικό επίτευγμα που η ιστορία θα καταγράψει ως μία τεράστια νίκη της φαρμακευτικής καινοτομίας. Όχι όμως και τη μοναδική.
Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ανάγκες που δεν έχουν καλυφθεί και θεραπείες που ακόμα αναζητούνται. Είναι οι λόγοι που η φαρμακοβιομηχανία συνεχίζει ακούραστα την Έρευνα και Ανάπτυξη νέων φαρμάκων και θεραπειών όπως έναντι της νόσου Αλτσχάιμερ, της αιμοφιλίας, του μυελώματος κ.α., σύμφωνα τη μελέτη της IQVIA με την EFPIA (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ενώσεων Φαρμακευτικών Βιομηχανιών). Σήμερα, στα ερευνητικά εργαστήρια των φαρμακευτικών εταιρειών παγκοσμίως, βρίσκονται υπό ανάπτυξη περισσότερα από 8.000 νέα μόρια.
Οι μελλοντικές θεραπευτικές επιλογές για πολλές ασθένειες υπόσχονται καλύτερες θεραπευτικές εκβάσεις με μεγαλύτερη ασφάλεια. Η φαρμακευτική καινοτομία εκφράζεται – ήδη σε κάποιο βαθμό και θα είναι περισσότερο στο μέλλον – με γονιδιακές θεραπείες και προσωποποιημένες θεραπείες.
