Ο βήχας αποτελεί ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα στα παιδιά, κυρίως τους  χειμερινούς μήνες, το οποίο πολλές φορές δημιουργεί έντονη  ανησυχία στους γονείς και ταλαιπωρία στους μικρούς ασθενείς. Είναι ένα φυσιολογικό προστατευτικό αντανακλαστικό του οργανισμού, που στόχο  έχει να καθαρίζει και να απομακρύνει από τους αεραγωγούς καθετί που είναι ερεθιστικό ή εμποδίζει την ροή του αέρα. Γι αυτό τον λόγο και δεν πρέπει να καταστέλλεται, αλλά αν χρειασθεί να αντιμετωπίζεται η  υποκείμενη αιτία και μόνο. 

Τα αίτια που προκαλούν το βήχα στα παιδιά ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία, την εποχή και το  ανοσοποιητικό σύστημα τους. 

Πιο συχνή αιτία είναι οι ιογενείς λοιμώξεις του ανώτερου και του κατώτερου αναπνευστικού και συχνότερα το κοινό κρυολόγημα, οι βακτηριδιακές λοιμώξεις, ερεθιστικοί παράγοντες όπως ο κρύος αέρας, το παθητικό κάπνισμα, τα αεροαλλεργιογόνα, το άσθμα, η εισρόφηση ξένου σώματος, ειδικά σε ηλικίες κάτω των 6 ετών και ο ψυχογενής βήχας, ο οποίος συνήθως δεν υφίσταται νυχτερινές ώρες και συναντάται σε ένα ποσοστό 4-5%.

Ο βήχας διακρίνεται σε οξύ βήχα που συνήθως έχει διάρκεια έως και  3 εβδομάδες και σε χρόνιο βήχα που σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρία εταιρεία έχει διάρκεια άνω των  4 εβδομάδων και είναι συνεχόμενος  χωρίς  διαλλείματα στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος. Στην περίπτωση αυτή πιθανόν θα χρειασθεί διερεύνηση, αν και σε προσχολικές ηλικίες αυτό μπορεί  να οφείλεται σε επαναλαμβανόμενες ιογενείς λοιμώξεις.

Επίσης, διακρίνεται σε ξηρό βήχα χωρίς εκκρίματα, με ή χωρίς συριγμό (με εκπνευστικό συριγμό συνήθως συναντάται σε κρίση άσθματος), σε παραγωγικό βήχα με εκκρίματα, σε υλακώδη  βήχα που ακούγεται σαν γαύγισμα σκύλου και οφείλεται συνήθως σε οξεία λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδα. Ο τελευταίος μπορεί να συνοδεύεται και από σφύριγμα κατά την εισπνοή και είναι συχνότερος σε παιδιά κάτω των 3 ετών λόγω στενότερων αεραγωγών. Επίσης, υπάρχει ο παροξυσμικός βήχας ο οποίος εμφανίζεται απότομα, βίαια και ακολουθείται από μια βαθειά εισπνοή και μετά από επαναλαμβανόμενα επεισόδια βήχα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε εμετό ή και άπνοια στα βρέφη. Στην περίπτωση αυτή τίθεται η υποψία κοκκύτη  ειδικά σε ανεμβολίαστα  βρέφη και παιδιά. Τέλος. μπορεί να εμφανισθεί  και αιφνίδιος βήχας μετά από επεισόδιο πνιγμονής κατόπιν εισρόφησης  ξένου σώματος. 

Βήχας που συνοδεύεται από ρινική καταρροή και χαμηλά πυρετικά κύματα πιθανά οφείλεται στο κοινό κρυολόγημα, ενώ βήχας με επίμονο πυρετό και πόνο στο θώρακα ή και την κοιλιά μπορεί να υποδηλώνει πνευμονία. Πιο σπάνια και κυρίως ο χρόνιος βήχας μπορεί να οφείλεται σε διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, σε ινοκυστική νόσο, σε φυματίωση ή άλλες νόσους οπότε και χρήζει άμεσης κλινικής εκτίμησης και διερεύνησης.

Σε περίπτωση επιμονής του βήχα ή και εμφάνισης ενός εκ των προαναφερθέντων συμπτωμάτων θα πρέπει ο γονέας να επικοινωνήσει με τον παιδίατρο και το παιδί να εκτιμηθεί κλινικά, να ληφθεί λεπτομερές ιστορικό, αν χρειαστεί να διενεργηθεί και εργαστηριακός έλεγχος και να αποφασιστεί αν το παιδί χρήζει περαιτέρω θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Η χορήγηση αντιβηχικών σκευασμάτων αντενδείκνυται στα παιδιά και για το ότι ο βήχας είναι προστατευτικό αντανακλαστικό οπότε και δεν πρέπει να καταστέλλεται, και λόγω της πιθανότητας παρενεργειών. Επίσης,  η χρήση οποιουδήποτε φαρμακευτικού σκευάσματος απαγορεύεται  χωρίς  τη σύσταση του παιδιάτρου. Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν για την σωστή διατροφή, την ενυδάτωση και για πλύσεις της μύτης για την απομάκρυνση εκκριμάτων που μπορεί να επιδεινώνουν τα συμπτώματα.