Η ανάγκη να νιώθουμε ότι έχουμε δίκιο -ή ότι κάτι είναι δίκαιο -είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Κι όταν στο επίκεντρο μπαίνει η σχέση, το αίσθημα της δικαιοσύνης φαίνεται να αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα. Θεωρητικά, μια «δίκαιη» σχέση θα σήμαινε ότι και οι δύο σύντροφοι δίνουν και παίρνουν εξίσου. Κανείς δεν θα είχε παράπονα, κανείς δεν θα ένιωθε αδικημένος.
Μόνο που η πραγματικότητα είναι κάπως πιο περίπλοκη. Όπως εξηγεί ο θεραπευτής γάμου και οικογένειας, Phil Stark στο Psychology Today, μία από τις πιο συχνές φράσεις που ακούγονται ανάμεσα στα ζευγάρια είναι: «Δεν είναι δίκαιο». Όμως, τι γίνεται αν -όπως υποστηρίζει ο ίδιος –το να μην είναι δίκαιη μια σχέση δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό;
Γιατί οι σχέσεις δεν είναι (και δεν χρειάζεται να είναι) δίκαιες
Ο Stark επισημαίνει πως οι σχέσεις, από τη φύση τους, δεν είναι δίκαιες, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Κάθε άτομο έχει διαφορετικές ανάγκες, ικανότητες, προτιμήσεις και ρυθμούς. Η εμμονή, λοιπόν, με τη «δικαιοσύνη» μπορεί τελικά να οδηγήσει όχι στην ισορροπία, αλλά στην απογοήτευση. Μερικά παραδείγματα:
1. Η κατανομή των υποχρεώσεων
Ίσως ο ένας σύντροφος να παραπονιέται ότι κάνει όλο το μαγείρεμα, ενώ ο άλλος δεν βοηθά καθόλου. Από τη δική του σκοπιά, αυτό είναι άδικο. Όμως, μπορεί απλώς να του αρέσει περισσότερο το μαγείρεμα ή να είναι καλύτερος σε αυτό, ενώ ο άλλος να έχει αναλάβει κάτι διαφορετικό, όπως το καθάρισμα. Δηλαδή, εκεί όπου ο ένας δίνει περισσότερα, ο άλλος μπορεί να δίνει αλλού.
2. Τα οικονομικά
Ένα συχνό παράπονο είναι ότι ένας από τους δύο έχει τον «τελευταίο λόγο» στις οικονομικές αποφάσεις. Στην πράξη, όμως, ίσως αυτός ο σύντροφος να είναι πιο έμπειρος ή πιο άνετος με τα οικονομικά, κι ο άλλος να αισθάνεται -έστω και υποσυνείδητα -ανακουφισμένος που δεν χρειάζεται να ασχολείται.
3. Η σεξουαλική ζωή
Μπορεί να ακούγεται το παράπονο «κάνουμε έρωτα μόνο όταν θέλει ο σύντροφός μου». Αν, όμως, το δει κανείς πιο αντικειμενικά, ίσως απλώς ο ένας έχει πιο έντονη επιθυμία ή διαφορετική συχνότητα ανάγκης για σεξουαλική επαφή.
4. Η κοινωνική ζωή
Ένα ακόμη κλασικό παράπονο είναι ότι ο ένας σύντροφος «ελέγχει» το κοινό πρόγραμμα. Ίσως, όμως, να είναι απλώς πιο κοινωνικός, πιο οργανωτικός ή εκείνος που αναλαμβάνει να κρατά τη σχέση ενεργή με τους φίλους και τις υποχρεώσεις -πράγμα που, χωρίς αυτόν, ο άλλος μπορεί να δυσκολευόταν να κάνει.
Συμπέρασμα
Το μυστικό βρίσκεται στην ισορροπία. Οι σχέσεις αποτελούνται από δύο διαφορετικούς ανθρώπους που μαζί φτιάχνουν το 100%. Αυτό το «όλον» δεν σημαίνει ότι κάθε πλευρά συνεισφέρει απόλυτα το ίδιο σε κάθε τομέα. Κάπου δίνει περισσότερα ο ένας, κάπου ο άλλος. Το παζλ της σχέσης δεν αποτελείται από ίσα κομμάτια αλλά από κομμάτια που ταιριάζουν, παρότι διαφορετικά.
Η επιδίωξη της τέλειας ισότητας, του 50-50 παντού, είναι μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη. Το ζητούμενο είναι η κατανόηση και η αποδοχή. Γιατί στις ερωτικές σχέσεις, το «άδικο» δεν είναι πάντα λάθος αλλά μερικές φορές είναι απλώς… ανθρώπινο.
Διαβάστε επίσης
Σχέσεις: Οι δύο λέξεις που μπορούν να σταματήσουν ένα τσακωμό πριν ξεκινήσει
5 στρατηγικές που ηρεμούν τα τεντωμένα νεύρα – Ποιες εφαρμόζει ο σύντροφός σας;
Ανακαλύψτε πόσα χρόνια ζωής μας «κόβει» η μουρμούρα και η γκρίνια
