Ένα περιστατικό που σημειώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στη Βάρης-Κορωπίου με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Παπανικολάου και ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού που ξάπλωσε στο οδόστρωμα της λεωφόρου αποκάλυψε με ανάρτησή του στο Instagram ο Νίκος Συρίγος.
Όπως περιγράφεται στην ανάρτηση, το παιδί ξάπλωσε στον δρόμο και έμοιαζε «σαν να έχει πάθει κρίση επιληψίας». Ενώ τα αυτοκίνητα περνούσαν πλάι του καθώς κανείς δεν ήξερε τι να κάνει, ο Δημήτρης Παπανικολάου που περνούσε από το σημείο κατέβηκε από το αυτοκίνητό του, ζήτησε από τους οδηγούς να σταματήσουν και ξεκίνησε να συζητά με το παιδί.
«Αντιλαμβάνεται ότι είναι μια από τις κρίσεις ανθρώπου που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού (σ.σ. η κόρη του Δημήτρη Παπανικολάου έχει αυτισμό και ο ίδιος έχει διαγνωστεί με σύνδρομο Άσπεργκερ). Ξαπλώνει πλάι του. Προσπαθεί να του πιάσει κουβέντα. Μιλάνε για τις ομάδες… Μπαίνει στον κόσμο του και τον ηρεμεί. «Πάμε τώρα λίγο στην άκρη γιατί εδώ φοβάμαι ότι θα με πατήσει κάνα αυτοκίνητο», του λέει. Ο μικρός πείθεται. Να πάει στην άκρη για το χατίρι του φίλου του. Όλα καλά. Τυχερός ο μικρός. Πιο τυχεροί εμείς που έχουμε τον Μήτσο…» συνεχίζει την περιγραφή της ιστορίας ο Νίκος Συρίγος.
Στο περιστατικό αναφέρθηκε με βίντεο που ανήρτησε στο TikTok και ο Δημήτρης Παπανικολάου περιγράφοντας ότι «είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση».
Ο ίδιος, μάλιστα, στην ανάρτησή του αφενός απευθύνει «θερμή παράκληση μην τα βάλετε ελαφρά την καρδία με τους γονείς του παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν» και καταλήγει με κάτι που έχει πει ο Τάσος Λειβαδίτης: «Και όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί. Κινδυνέψαμε ναι, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα».
Το κείμενο της ανάρτησης του Δημήτρη Παπανικολάου για το περιστατικό στη Βάρης-Κορωπίου
«Σήμερα μιας και έγινε ήδη γνωστό, αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη. Κοίταξα αν υπάρχει αίμα τριγύρω ή όχημα τρακαρισμένο και δεν είδα. Έριξα μία γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω ή αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση. Είπα να φύγουν όλοι από γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω το αυτοκίνητο γιατί ξέρω ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω από εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του. Ξαπλώσαμε μαζί στην άσφαλτο αρχικά χωρίς να τον ακουμπήσω καθόλου και μπήκα στον κόσμο του. Όταν κατάλαβα ότι ήταν έτοιμος και ότι με εμπιστεύεται του ζήτησα να με πιάσει από το μπράτσο να πάμε στην άκρη. Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ και η αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό. Θερμή παράκληση μην τα βάλετε ελαφρά την καρδία με τους γονείς του παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν. Τέλος θα κλείσω με κάτι που έχει πει ο Τάσος Λειβαδίτης. Και όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί. Κινδυνέψαμε ναι, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα».
Πότε ένα παιδί ανήκει στο φάσμα του αυτισμού
Για να ανήκει ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού θα πρέπει να έχει «διαταραχή στην κοινωνική επικοινωνία, αλλά και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και μονότονα ενδιαφέροντα ή δραστηριότητες». Συνήθως, οι δυσκολίες αυτές εμφανίζονται στην πρώτη παιδική ηλικία, έως τα 3 έτη, αλλά τα λειτουργικά προβλήματα, που προκύπτουν από τις διαταραχές αυτές, μπορεί να εντοπιστούν αργότερα. Αρκετά άτομα με διαταραχή αυτιστικού φάσματος, εμφανίζουν «συμπτώματα» και από μικρότερες ακόμη ηλικίες, ανάλογα με τη βαρύτητα της κλινικής εικόνας και τη λειτουργικότητα του ατόμου. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα παθογνωμονικά σημεία είναι εμφανή ακόμη και από τη γέννηση.
Όσον αφορά τα άτομα με αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας μπορεί να εκδηλώνουν σοβαρή έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως έλλειψη επικοινωνίας στα μάτια, ανεπαρκή γλώσσα του σώματος και έλλειψη συναισθηματικής ή φυσικής απάντησης σε συμπεριφορές και συναισθήματα των άλλων. Λόγω αυτής της έλλειψης κοινωνικών ικανοτήτων μπορεί να είναι δύσκολο για αυτούς τους ασθενείς να σχηματίζουν και να διατηρούν σχέσεις με άλλους.
Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων (CDC) η συχνότητα των διάχυτων διαταραχών της ανάπτυξης (διαταραχών αυτιστικού φάσματος) το 2006 ήταν περίπου 1%, δηλαδή 1 στα 100 άτομα πληρούσε τα κριτήρια της διάγνωσης. Νεότερα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι, το 2016, στις ΗΠΑ τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 1 στα 52 άτομα (1,92%). Αρκετή ετερογένεια υπάρχει, από χώρα σε χώρα και από κράτος σε κράτος, η οποία κατά κύριο λόγο οφείλεται στην επαρκή επιδημιολογική καταγραφή τους.
Διαβάστε ακόμη:
Αυτισμός: Πόσο βοηθούν τα παιδιά οι πρώιμες παρεμβάσεις
Αυτισμός: Το γλωσσικό μοτίβο που προδίδει τη διαταραχή
