Δύο γονίδια που φαίνεται ότι βοηθούν τα βλαστοκύτταρα του εντέρου στις καύσεις λίπους μπορεί να παίζουν σημαντικό ρόλο και στον καρκίνο του παχέος εντέρου σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Rutgers.

Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο  Gastroenterology περιγράφει ένα νέο συσχετισμό ανάμεσα στον τρόπο που τα κύτταρα καταναλώνουν λίπος και εκείνον που τα γονίδια ρυθμίζουν την συμπεριφορά των βλαστοκυττάρων στα έντερα πειραματόζωων.

«Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον εύρημα επειδή οι επιστήμονες έδειξαν ότι όταν υπάρχει πολύ λίπος συσσωρευμένο στο πεπτικό σύστημα, ο πληθυσμός των βλαστοκυττάρων αυξάνεται γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε αυξημένη ευπάθεια στον καρκίνο του παχέος εντέρου» είπε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Michael Verzi, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γενετικής στη Σχολή Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου Rutgers.

Οι άνθρωποι φυσιολογικά χάνουν εκατομμύρια εντερικά κύτταρα την ημέρα, κατά περίπου τον ίδιο τρόπο με τα κύτταρα του δέρματος. Τα βλαστοκύτταρα του εντέρου αναγεννώνται συνεχώς και τροφοδοτούν με τη σειρά τους την διαρκή ανανέωση του εσωτερικού τοιχώματος του εντέρου, ωστόσο τυχόν αλλοίωση των λειτουργιών των βλαστοκυττάρων μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο του παχέος εντέρου.

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι τα βλαστοκύτταρα του εντέρου αυξάνονται όταν τα πειραματόζωα ακολουθούν μια δυτικού τύπου διατροφή με μεγάλη περιεκτικότητα σε λίπος, γεγονός που μάλλον σηματοδοτεί ένα υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου εξαιτίας αυτής της διατροφής.

Η ομάδα του Πανεπιστημίου Rutgers ανακάλυψε πρόσφατα σε προηγούμενη έρευνα ότι δυο γονίδια (HNF4A και HNF4G) συνεργάζονται με σκοπό την καλύτερη λειτουργία του εσωτερικού τοιχώματος του εντέρου. Στην τρέχουσα έρευνα ανακάλυψαν ότι τα ποντίκια είχαν απώλειες στα βλαστικά κύτταρα του εντέρου όταν αυτά τα γονίδια ήταν ανενεργά, γεγονός που επιβεβαιώνει τον σημαντικό τους ρόλο. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Rutgers πιστεύουν ότι αυτά το γονίδια βοηθούν τα βλαστικά κύτταρα να καίνε λίπος παρέχοντάς τους ενέργεια.

Το επόμενο βήμα των ερευνητών είναι να διερευνήσουν κατά πόσο τα δυο γονίδια τροποποιούν τον αριθμό των βλαστοκυττάρων και του κινδύνου καρκίνου κατά τη διάρκεια μιας υψηλής σε λίπος διατροφής.